CAMILLE: "Ik zei altijd: als ik geen zangeres word, dan word ik zwerver."

De ster van Camille suist pijlsnel de hemel in. De aanstekelijke Wevelgemse wereldster is pas twintig en laat nu al de ene Lotto Arena na de andere vollopen. Haar Miss Poes-masker uit The Masked Singer was nog maar pas afgezet toen ze als jongste deelneemster naar Frankrijk vertrok met Liefde voor Muziek.

Ondertussen is haar nieuwe album bijna klaar en klinkt er interesse vanuit Duitsland. De hoogste tijd dus voor GUIDO's grote Camille-interview!

GUIDO: Hoe reageerde je toen je werd gebeld om mee te doen aan Liefde voor Muziek?

Camille: Ik vond het een supergrote eer om tussen muzikanten te mogen staan die al veel meer hebben bewezen dan ik. Ik dacht echt: wat doe ik daartussen? Ik ben zoveel jonger. Hun muzikaal parcours is duizend keer groter dan het mijne. Als ik daaraan dacht, kreeg ik wel wat gezonde stress, want ik wou het natuurlijk wel goed doen voor hen allemaal.

GUIDO: Wist je op dat moment al wie er allemaal zou meegaan?

Camille: Ik had hier en daar al een naam horen vallen, maar die waren nog niet definitief afgeklopt. Toen ik bijvoorbeeld hoorde dat Margriet Hermans zou meegaan, was ik echt blij. Dat is zo'n toffe madam en ik had echt zin om haar beter te leren kennen. En natuurlijk was ik ook opgetogen dat Loredana erbij was, want wij hadden samen al het hele avontuur van The Masked Singer beleefd. Wij kenden elkaar en dat gaf een vertrouwd gevoel.

GUIDO: Jij was de jongste van de bende. Klopt het dat je een beetje starstruck was?

Camille: Ja, vooral bij Suzan & Freek, want daar ben ik een enorme fangirl van. Je kon het ook zien toen ik in die zetel zat, ik durfde niet echt veel te zeggen. Ik was superzenuwachtig. Lang voor Liefde voor Muziek had ik hun allereerste nummer 'Als het avond is' al eens gecoverd. Toen waren ze nog niet zo bekend en ze hebben toen gereageerd op mijn cover. Dat vond ik zo cool van hen. Daarna heb ik heel hun evolutie gevolgd, van hun allereerste successen tot waar ze nu staan. Dat vond ik zo straf. Dus ja, ik ben een pure fangirl. Het zijn trouwens ook zulke lieve mensen. Suzan & Freek zijn schatjes, niet normaal!

GUIDO: Je hebt nog flink moeten oefenen om in het West-Vlaams te zingen, hoewel je van Wevelgem bent.

Camille: Mijn ouders hebben me altijd opgevoed in het AN, vandaar. Ik beheers de West-Vlaamse klanken wel, en zo spreek ik ook thuis, maar mijn woordenschat is niet echt West-Vlaams. Ik spreek over een 'boterham', niet over een 'stuutje'. Ik weet wel wat dat wil zeggen, maar ik kom nooit op die woorden.

GUIDO: Van wie kende je de muziek nog niet?

Camille: Ik kende de naam Zornik wel, maar ik kon er niet direct concrete muziek op plakken. Toen ik begon te luisteren, besefte ik dat ik een aantal van die songs al op de radio had gehoord, maar het meeste was van voor mijn tijd. Ik ben dan door heel dat repertoire gaan, en het bleek gewoon de max.

GUIDO: Wanneer dacht je: ik wil zangeres worden?

Camille: Altijd al. Er is geen moment in mijn leven geweest dat ik eraan dacht iets anders te doen. Nooit. Ik zei altijd: als ik geen zangeres word, dan word ik zwerver. (lacht) Ik heb me ook nooit iets aangetrokken van mensen die zeiden dat ik een diploma moest halen als back-up. Ik heb ooit één maand economie gevolgd op school. Dat was zo saai! Mijn ouders zagen dat ik er ongelukkig van werd en hebben me toen naar de kunstschool gestuurd. Ik heb geen plan B, ook nu niet. Dit is wat ik doe, en ik wil er letterlijk álles voor doen wat nodig is. There is no way back.

GUIDO: De meeste van jouw leeftijdsgenoten zijn aan het genieten van hun studententijd. Hoe reageren je vrienden op het leven dat jij vandaag leidt?

Camille: Ik ben blij dat ik nog steeds dezelfde vrienden heb als voordat ik bekend werd. Zij steunen me in alles wat ik doe. Ze sturen me lieve berichtjes, zoals dat ze onder de indruk zijn van wat ik met mijn stem allemaal kan. Als ik zoiets mag horen van echte vrienden, dat maakt mijn dag goed. Het is fijn dat zij me blijven supporten.

GUIDO: Is er nooit een dag dat je denkt: vandaag zou ik eens gewoon een meisje van twintig willen zijn?

Camille: Nee, eigenlijk niet. Ik geniet zodanig van het doel waarnaar ik streef, dat ik niets mis. Ik denk nooit dat ik liever zou uitgaan dan werken. Ik doe mijn werk zodanig graag, want het is mijn droom die in vervulling gaat.

GUIDO: Denk je dat een programma als Liefde voor Muziek jouw publiek zal verruimen?

Camille: Dat hoop ik natuurlijk wel. Ik ben superdankbaar voor alle fans die ik heb opgebouwd dankzij #LikeMe en zo, maar als ik mijn muziek in de toekomst met nog meer mensen kan delen, dan kan ik daar alleen maar blij mee zijn.

GUIDO: Wie zijn je nationale en internationale voorbeelden?

Camille: Stromae en Angèle nationaal, en internationaal: Lady Gaga.

GUIDO: Je mikt hoog!

Camille: Het is vooral omdat zij veelzijdige artiesten zijn die alles kunnen, altijd hun eigen ding doen en daar internationale successen mee oogsten. Internationaal doorbreken is ook mijn ultieme, allergrootste droom. Ik ga binnenkort naar Duitsland omdat daar een label is geïnteresseerd in mijn muziek, dus ik hoop dat het daar goed marcheert. Maar maak je geen zorgen: België blijft op de eerste plek staan in mijn hart.

Tekst: Herbert De Paepe