Nieuw in de cinema: 'Longlegs'
Wat zou je krijgen als The Silence of the Lambs en The Exorcist een gebrekkige bastaardbaby op de wereld zouden zetten? Iets als Longlegs: aartslelijk, maar duivels onweerstaanbaar.
De plot? Wanneer FBI-agente Lee Harker, die occasioneel blijk geeft van paranormale inzichten, een satanistische seriemoordenaar op de hielen zit die brave huisvaders ertoe aanzet hun gezin uit te moorden, blijkt de zaak een persoonlijke link te hebben met de verwrongen relatie met haar eigen moeder. De uitwerking? Regisseur Osgood 'Oz' Perkins (zoon van Anthony Perkins, die Norman Bates speelde in Hitchcocks klassieke thriller Psycho) veegt zijn broek aan geijkte verteltechnieken en genre-afbakeningen, en bakt een pittig eenpansgerecht in drie bedrijven, vol schaamteloos gepikte en gemixte horror-, thriller- en shockelementen. Dat werkt niet altijd, maar in zijn beste momenten is de film bijzonder akelig, als een collage waarbij niet elk stukje even goed is terechtgekomen. Ja, Longlegs is een opmerkelijke horrorfilm, maar nee, het is niet de instant-cultklassieker die sommige overenthousiaste genregeeks ervan willen maken. Wat niet wegneemt dat je al onderweg moest zijn naar de bioscoop. Twijfel je nog? Weet dan dat een zwaar gemaquilleerde Nicolas Cage de rol van de moordenaar speelt. Wie ooit Mandy heeft gezien, wist het al: there's no Cage like crazy Cage. Welnu, in Longlegs is hij geschifter dan ooit.
Tekst: Herbert De Paepe