Uit het GUIDO-archief: de studententijd van Ben Rottiers, alias Pol uit 'FC De Kampioenen'
Dat Pol De Tremmerie de enige Kampioen is die iets van voetbal afweet, is geen toeval, want acteur Ben Rottiers heeft een blitzcarrière op het Brusselse Sportkot achter de rug.
Ben: Mijn vader had graag gehad dat ik Rechten ging studeren, maar dat wou ik niet. Ik was erg sportief, dus het lag voor de hand dat ik Sportkot zou gaan doen, op de VUB in Brussel. Maar dat is niet gelukt. De theoretische vakken waren niet aan mij besteed, en na een half jaar ben ik ermee gestopt. En dan ben ik naar Studio Herman Teirlinck gegaan.
GUIDO: Toch een eigenaardige keuze, zo na de unief.
Ben: Mja, maar die lichamelijke opvoeding was een lerarenopleiding, en ze zeggen toch altijd dat leraar zijn en voor een klas staan ook een beetje acteren is. Dat is zo, vind ik.
GUIDO: Zat je op kot?
Ben: In Brussel wel, op de campus zelf. Naar Studio Herman Teirlinck in Antwerpen ging ik met de fiets. Ik woonde daar maar op een twintigtal minuutjes vandaan.
GUIDO: Vond je het niet jammer dat je maar een half jaar van het kotleven hebt kunnen proeven?
Ben: Boah, als je voelt dat het toch allemaal niet zal lukken, zit je eigenlijk gewoon je tijd te verdoen, en dan ben ik me gaan voorbereiden op de Studio. Ik mag niet zeggen dat ik me daar mijn hele studententijd heb thuisgevoeld, trouwens. Het werd eigenlijk hoe langer hoe moeilijker. Hoe meer personen er afvielen, hoe meer concurrentiestrijd er werd gevoerd, en hoe minder ik me op mijn gemak voelde. Het waren allemaal acteurs in spe, en dat zijn per definitie grote individualisten. Ik ben meer een groepsspeler.
GUIDO: Alweer die sportreflex! Hoe heb je Antwerpen ervaren als studentenstad?
Ben: Dat beperkte zich eigenlijk tot het pleintje voor de Studio, en dan vooral de Pallieter, onze stamkroeg. Allez, ik zat meestal buiten, want ik ben een fervent antiroker en ik wou mijn stem verzorgen, dus ik stond meer buiten dan binnen in het café.
GUIDO: Heb je kennisgemaakt met de studentenfolklore?
Ben: Op Studio Herman Teirlinck hoorde dat er niet bij, dat was totaal anders. Wij speelden en zongen daar al genoeg. Maar op de VUB hebben ze mij wel onmiddellijk leren kennen en was ik op de cantus al voorzanger en improvisator en zo, in die korte periode dat ik er was. Als ik er langer was blijven zitten, zou ik waarschijnlijk wel preses zijn geworden van een of andere studentenvereniging. Maar zover heb ik het niet geschopt.
GUIDO: Heb je studentenjobs gedaan?
Ben: Ik heb eens één avond de job van iemand anders overgenomen, die niet kon komen. Dat was serveren in een restaurant. Hij had daar ervaring mee, maar ik niet. Dat bleek een restaurant te zijn, zo smal als je het je kunt voorstellen, en ik moest met volle soepborden over die mensen hun hoofden heen tussen de stoelen laveren. En die keuken was zo vettig als iets. Het was nochtans een heel bekend restaurant in Antwerpen, maar ik kan je verzekeren dat die keuken pure vetzakkerij was. Ik ben daar echt bijna onderuit gegaan. (lacht)
GUIDO: Heb je het gevoel dat je genoeg hebt geprofiteerd van je studententijd?
Ben: Het enige wat ik een beetje heb gemist, is het internationale wat tegenwoordig in de hogere studies zit ingebakken. Wij zijn indertijd hoogstens eens naar Praag geweest, maar tegenwoordig gaan studenten zonder problemen drie maanden naar Sri Lanka studeren. Maar afgezien daarvan vond ik het meestal een prachtige tijd.
Tekst: Herbert De Paepe
Foto: VRT