Charlotte Vandermeersch: "Als je iets té hard wil, dan lukt het niet."

Relaties? Het leven zelve? Ach ja, #hetisingewikkeld, tevens ook de naam van een nieuwe Vlaamse fictiereeks op VIER. Charlotte Vandermeersch speelt in de reeks onder haar eigen voornaam een danslerares die de uitgebluste Peter (Ben Segers) doet heropleven en ervoor zorgt dat hij het heft in eigen handen neemt. In dit interview verklapt Charlotte exclusief voor GUIDO hoe en waarom ze is geworden wie ze vandaag is.
 
GUIDO: Wou jij als kind al actrice worden?
Charlotte: Ja, zo rond mijn tien, elf jaar is het begonnen. Dan weet je natuurlijk nog niet of je het effectief zal worden, maar ik wou het gewoon graag doen. Niet alleen acteren, maar ook zang en dans, alles wat zich op een podium afspeelt.
GUIDO: En op je achttiende? Werd het toen al concreet?
Charlotte: Ik heb mezelf totaal verrast door die droom effectief serieus te nemen. In mijn familie zit verder niemand in de kunsten. Mijn ouders hebben beiden rechten gestudeerd, dus ik leek voorbestemd om ook naar de universiteit te gaan. Kunstwetenschappen zou dat dan zijn geworden. Wat kunstonderwijs betreft, wist ik niet eens dat er een conservatorium was in Gent of in Brussel. De enige toneelschool die ik kende, was Studio Herman Teirlinck in Antwerpen. Toen dacht ik: ik schrijf me in voor het toelatingsexamen, dan kan ik later tenminste geen spijt hebben dat ik het nooit heb geprobeerd. Mijn moeder zei: doe maar, je moet doen wat je graag doet. Zij nam het toen ook nog niet al te serieus. Maar wat bleek? Ik was geslaagd, dus ik begon aan de toneelschool in plaats van aan de unief. En als ik ergens voor ga, dan ga ik ervoor. Mijn ouders lieten me op dat moment helemaal los.
 
Felix
 
GUIDO: Je hebt die studie ook afgewerkt. Wat was je eerste betaalde job?
Charlotte: Toen ik afstudeerde, had ik geen job. Toen ben ik vertrokken naar Argentinië, met een open ticket. De bedoeling was dat ik Spaans zou leren en de tango zou leren dansen, en niet zou terugkeren naar België voor ik werk had. Maar al na zes weken Argentinië kreeg ik een mail met de vraag of ik Nathalie Meskens wou vervangen voor een kindervoorstelling van Michael De Cock op het Wintervuur-festival in Antwerpen. Michael is dus de man die me mijn eerste job heeft aangeboden. Het was een heel toffe productie, dus ik kon eigenlijk niet weigeren, al had ik eerlijk gezegd nog wel wat langer in Argentinië willen blijven. (lacht)
GUIDO: En wanneer kwam het besef dat je je brood zou kunnen verdienen met podiumwerk?
Charlotte: Na een jaar of drie. In het begin is het toch een beetje lastig. Dan spring je echt een gat in de lucht als je een telefoontje krijgt met de aanbieding voor een rol. Hoe gelukkig je je dan voelt, dat is onbeschrijflijk. Wow, deze regisseur heeft vertrouwen in mij! Ik weet dus maar al te goed hoe belangrijk het is voor pas afgestudeerden dat je ze een kans geeft, wat niet zo evident is in deze tijden met beperktere subsidies. In mijn beginjaren heb ik soms moeten stempelen. Dat was onvermijdelijk, terwijl ik iets probeerde op te bouwen.
GUIDO: Hoe ga je actief op zoek naar rollen? Door te netwerken en de juiste mensen aan te spreken?
Charlotte: Dat hoort erbij, maar als je je daar te bewust op focust, bevries je. Ik ben in mijn leven ook wel een paar keer naar een toneelstuk geweest omdat ik die mensen té graag wou ontmoeten, begrijp je wat ik bedoel? Dat werkt totaal niet. Dan ga je gegarandeerd de meest gênante avond van je leven tegemoet. Als je naturel blijft, en gewoon met mensen spreekt uit interesse, zonder erbij stil te staan dat je iets van hen wil, dan gaat het juist vanzelf. Je moet niet iets té hard willen, want dan lukt het toch niet. Trouwens, die eerste jobs, dat zijn dikwijls vervangingen. Een actrice is zwanger. Oei, wie is er nog vrij? Ha ja, Charlotte eens bellen.
GUIDO: Het feit dat je samenwoont met Felix van Groeningen, heeft dat je kijk op het filmvak veranderd?
Charlotte: Dat heeft me natuurlijk enorm beïnvloed. We zijn al samen van toen ik pas 23 was. Dat is ondertussen meer dan negen jaar geleden, en in die periode ben ik uiteraard gegroeid. Felix heeft me zeker voor een stuk gevormd, maar ik hem ook, denk ik. We leggen samen een mooi traject af. Hij heeft me vooral geleerd om beter scenario's te lezen. Ik lees nu niet meer passief, ik denk echt mee met het verhaal. Dat is dankzij Felix.
 
Keuzestress
 
GUIDO: Zijn er facetten van het acteursvak die je ballast zou durven noemen?
Charlotte: Voor mij het feit dat je de hele tijd keuzes moet maken, want daar ben ik slecht in. Ik heb heel veel last van keuzestress, en dat weegt op me.
GUIDO: Is dat geen luxeprobleem?
Charlotte: Ja, als je geen werk hebt, dan heb je een echt probleem. Maar te veel werk... (bedenkt zich) Nee, te veel werk bestaat niet. Het is alleen soms fysiek niet mogelijk om verschillende jobs te combineren, omdat er overlappingen zijn. En als je daarom iets moet afzeggen, dan steekt dat. Als het een klein beetje overlapt, dan lukt het misschien toch. Bij De Premier had ik dat probleem. Ik wou het heel graag doen, maar ik had ook veel theaterwerk. Toen heb ik iemand onder de arm genomen om me te helpen mijn agenda te beheren. Zij werkt als mijn agente, maar eigenlijk noem ik haar eerder een werktherapeute. Zij kalmeert mij als ik haar weer eens in paniek bel dat een draaiperiode is opgeschoven en pal in mijn repetities van een ander project is terechtgekomen. Is dat een luxeprobleem? Ja, maar dat maakt het probleem daarom niet minder reëel.
GUIDO: Wat staat er nog op je professionele bucketlist?
Charlotte: (denkt na) Ik denk niet echt in die termen. Alles wat ik doe, leidt naar iets anders. Zo'n bucket, een emmer, dat doet me denken aan iets één keer doen en het vervolgens wegkieperen. Maar als ik dan toch iets moet ophoesten, dan denk ik dat ik graag in het buitenland zou gaan acteren. Gezonde afwisseling: een project in België, dan voor een film naar Cyprus trekken, en vervolgens drie weken gaan toneelspelen in Parijs. Zo'n afwisselend leven, dat zou ik echt de max vinden. Daar droom ik wel van.
GUIDO: Dan moet je wel acteren in andere talen.
Charlotte: Ik heb al eens in het Frans gespeeld, en ook in een Duits kortfilmpje. Ik ben nogal taalvaardig aangelegd. Als ik een tekst krijg in een vreemde taal, dan zou ik me er helemaal in smijten. Ik denk dat ik in staat ben om te spelen in Spaans, Frans, Duits en Engels. Dat krijgen we wel geregeld. En ik zou het heel graag doen.

foto: SBS Belgium
 

(HDP)