Girlpower en softporno à la EMMA PEAL
Het mysterie is ontrafeld! Emma Peal is een trio van twee bevallige dames muzikantes en een computerfreak die voor de bruisende beat zorgt. Wij vroegen ons al maanden af wat die vreemde graffiti was die we overal langs Belgische wegen zagen. Vincent, Tamara en Severine staan klaar
om Vlaanderen met feest te veroveren!
GUIDO: Hoe is jullie debuut er eigenlijk gekomen?
Vincent: Iedereen heeft zijn eigen inbreng. Tamara heeft alles een stuk melodieuzer gemaakt door haar zang. We zijn in de afgelopen twee jaar veel meer een groep geworden.
Sev: De groep is ook véél vrouwelijker geworden. Het is muziek geworden. (lacht)
Vincent: Die combinatie computermuziek met live-instrumenten was aanvankelijk niet zo evident.
GUIDO: De cd is heel gevarieerd. Er staat dance op, triphop, jullie hebben ook iets te zeggen...
Tamara: Ik kom uit de jazz. Zang en melodie zijn daarin alles bepalend. Ik schrijf alle teksten. Die combinatie van dance en poprock vind ik daarvoor ideaal. Voor deze plaat wilden we iets ruws, tonen wat we waard zijn op verschillende vlakken. We hadden zin in een heel gevarieerd album van drum&bass met zang, oldschool electro, rustige songs... Verschillende energieën.
GUIDO: Vlaanderen kent jullie (nog) niet...
Vincent: Die scheiding tussen Vlaanderen en Wallonië is radicaal. Als je een groep zoals Vive la Fête neemt, die spelen in overal in Europa en zelfs in Brazilië, maar in Wallonië kent niemand hen. Ik ben deze groep begonnen met twee vrienden van me. Zij hebben zo hun eigen problemen gehad en lieten de groep voor wat-ie was. Emma Peal zag daarna het licht met Severine en Tamara, en Tamara is Vlaamse, dus nu gaan we ook Vlaanderen veroveren! (lacht) Nu zijn we volop Belgisch. Als jij onze cd hoort, wat denk je dan? Vlaams of Waals?
GUIDO: Dat hoor je niet. Van Girls in Hawaii kan je dat misschien wel zeggen. Jullie hebben ook een sterke live-reputatie.
Vincent: Bij de Francofolies in Spa is er een meisje een soort stripact komen doen en kwam een kunstenaar tijdens het concert schilderen op het podium. Er zijn mensen die denken dat wij een stel perverten zijn, door die stripact, terwijl we dat zelf helemaal niet vinden. Wij willen plezier maken, en dan lijkt het me toch leuk dat er eens iets anders te doen is op dat podium. Het is ook nooit belangrijker dan de muziek, ik vind zoiets gewoon tof.
GUIDO: Heb je op ‘Computer’ last met je pc?
Vincent: Die song is vertrokken uit Kubricks 2001 - A Space Odyssey. Er zaten meer samples uit de film in, maar de rechten waren onbetaalbaar. Soms heb ik echt wel zin om mijn pc door het raam te flikkeren. Het is een haat-liefdeverhouding, mens-machine, controle. Ik heb soms evenveel problemen met de pc als met mensen.
Tamara: Ik dacht even dat je vrouwen ging zeggen! (lacht)
Vincent: Met deze twee dames heb ik heel constructieve discussies. Kwestie van iedereen op het gelijke moment in dezelfde muziekzone te krijgen. Ik werk hard aan mijn vrouwelijke intuïtie.
Tamara: Voilà!
GUIDO: Waarom geen titel?
Vincent: Het visuele van de hoes primeert. Een titel kunnen we aan onze tweede plaat geven. De foto’s die ik voor de hoes gebruik, zoals klassieke pornoposters, vind ik gewoon heel mooi. Ik doe dat heus niet om te provoceren, eerlijk niet. Het past bij de naam Emma Peal. Ik ben meer geshockeerd als ik ’s avonds naar het nieuws of naar banale realityshows kijk.
Sev: Het is ook braaf hé. Gewoon wat kitschy naakt, wie valt daar nu nog over?
Tamara: Het is zelfs lief, grappig.
GUIDO: Dus Emma Peal is braaf?
Vincent: Tuurlijk.
Sev: Nee, Vincent is onbewust wel rebels. (gelach)
Vincent: Wat is rebels? Ik ga nooit van mezelf beweren dat ik een rebel ben. Ik doe wat ik wil, ik doe graag wat ik doe. Als je luidop verkondigt dat je een rebel bent, ben je het helemaal niet.
(LAD)