Kaapverdische neemt vliegtuig voor studies

Voor de Belgen is het opmerkelijk wanneer iemand uit Hasselt drie treinen neemt om in Kortrijk te studeren, maar de Kaapverdische Romilda Mosso (22) koos er vier jaar geleden voor om het vliegtuig te nemen om hogere studies te volgen. Een interessant gesprek met een boeiende dame. Door Caro Bohets

Ik sprak af met Romilda om negen uur, maar de Kaapverdische tijd maakt dat ze een kwartiertje later aankwam. Op het eerste zicht een gesloten, jonge vrouw. En een interview afnemen leek eerst wat onmogelijk, aangezien ik buiten ‘obrigade’ en ‘buon dia’ geen woord Portugees kon. Gelukkig verstond ze Spaans en kwam de bal al snel aan het rollen.

Aangezien er op Boa Vista geen universiteit aanwezig is, werd Romilda, net zoals vele andere jongeren uit Boa Vista, verplicht het vliegtuig te nemen om naar de universiteit te gaan. Momenteel is ze bezig aan haar vierde jaar Sociale Wetenschappen. “Ik zit op de Universiteit van Kaapverdië (UNICV) in Praia en studeer dit jaar af. In maart begin ik met mijn stage die ik hier in Praia zal lopen bij PTD, een bedrijf in de toeristische sector. ”

In het begin had ze het moeilijk, want het leven in Praia is niet te vergelijken met het leven in Boa Vista, zegt Romilda: “Het is totaal anders, maar na vier jaar heb ik me wel al wat aangepast. Ik ben heel hard veranderd sinds ik hier studeer. Romilda in Boa Vista is veel rustiger, dan Romilda hier in Praia. Dat heeft deels te maken met het feit dat in Boa Vista no stress het motto is.”

Romilda hecht veel belang aan haar eiland en haar familie. “Ik probeer om de dag te bellen met mijn familie. Via Facebook gaat dat wat moeilijk, want we hebben thuis geen internet. Maar met mijn vrienden praat ik wel eens via Face (Facebook, nvdr).” Tijdens de feestdagen en de vakantie gaat Romilda weer naar Boa Vista, “Ik zit van oktober tot december in Praia en met Kerstmis en oudjaar probeer ik thuis te zijn bij mijn familie in Sal Rei.”

Niet alleen de verschillende manier van leven was voor Romilda aanpassen, “Het klimaat is hier helemaal anders. In Boa Vista is er meer zon en is het veel warmer. In Praia regent het vaak en daar hou ik niet zo van. De mensen zijn hier ook veel meer gesloten in vergelijking met Boa Vista, waar iedereen, iedereen kent. Wat maakt dat ik hier bijna alleen maar mensen ken van op school of op kot.”

Samen met nog zes anderen deelt Romilda een huis in Palmareijo, het oostelijke stadsdeel van Praia. De eerste twee jaar van haar studies heeft ze volledig zelf betaald. Nadien kreeg ze een beurs van de lokale overheid in Boa Vista. “Mijn vrienden wilden naar een privéuniversiteit en zij betalen daar ook de prijs voor, maar ik voel me beter in een kleinere universiteit zoals de UNICV. Ik heb er nog aan gedacht om naar Portugal of Brazilië te gaan, maar daarvoor moet je geselecteerd worden. Zo niet, kost het je handenvol geld.”

Na haar studies hoopt Romilda wel eens naar Brazilië of naar haar familie in Italië te gaan, maar wonen in een ander land ziet ze niet zitten. “Het schijnt niet gemakkelijk te zijn om je als Afrikaanse aan te passen aan de Europese cultuur, die is echt totaal verschillend.”

Ondanks de grote verscheidenheid tussen de eilanden, voelt Romilda zich op en top Kaapverdisch en haar toekomst ligt dan ook in Boa Vista: “Ik heb van in het begin gezegd dat ik enkel naar Santiago zou gaan om te studeren. Na mijn studies zou ik graag aan de slag gaan in het gemeentehuis of in de toeristische sector. Daar droom ik al van sinds ik kind was.”

Romilda bloeide open tijdens het gesprek en lijkt een jonge, zelfstandige vrouw die weet wat ze wil in haar professionele leven. Aan de universiteit heb je nochtans verschillende studentenverenigingen, een goede manier om je te ontspannen, maar dat is niets voor haar: “Je hebt er wel een aantal zoals de wetenschaps- of muziekclub, maar ik speel geen muziekinstrument dus daar kan ik niet veel gaan zoeken. Bovendien hou ik niet zo van uitgaan.”

Net wanneer Romilda haar gegevens wil opschrijven haalt ze een notitieboekje boven met “I love Jesus” op. “Ik geloof in God, ja. God zorgt voor mijn familie. God geeft alles. Ik probeer elke zondag naar de kerk te gaan. En ik zit in een kleine kerkvereniging waar we dansen en zingen. Een dansend kerkkoor eigenlijk. Meestal dansen we op Braziliaanse, gospelachtige liedjes. Ik vind het echt fantastisch! Dit weekend organiseren we nog een optreden.”

Ik word nog uitgenodigd voor het evenement, maar bedank vriendelijk en zeg dat we binnen een paar uur alweer naar Boa Vista vliegen. Na het gesprek begint Romilda uit het niets in het Frans te praten, terwijl ik m’n beste Spaans had bovengehaald om me toch een beetje verstaanbaar te maken voor haar. “Mijn nicht spreekt Frans en wanneer er Franse toeristen naar de kerk komen, vertaalt zij altijd. En nu ben ik zelf begonnen met het leren van Frans. Engels zou ik ook nog graag leren.”

Deze productie is gemaakt in het kader van het journalistieke trainingsprogramma Beyond Your World van Thomas More in Mechelen. Beyond Your World wordt financieel mede mogelijk gemaakt door de Europese Commissie en het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken.