Frigo unchained

Omdat ik vorige week al een kleine introductie heb gegeven rond mijn kotgenoten en hun dagelijkse bezigheden, dacht ik dat het tijd was om dit onderwerp een beetje meer uit te diepen. Doorgaans komen onze beslommeringen eigenlijk hierop neer: Bert laat iets achter, bijvoorbeeld een paar krulletjes tabak op de keukentafel, Sonja wilt graag boterhammetjes eten aan diezelfde tafel, Sonja en ik ergeren ons om de tabakskrullen, we mopperen een beetje tegen elkaar, één van ons kuist de tafel af en de volgende dag eten we onze krieken met gehaktbrood tussen een nieuw hoopje tabak plus koffievlek.  Meestal maken we hier geen woorden aan vuil om de lieve vrede op ons kot te bewaren, want tenslotte zijn we drie hele goede maatjes. Soms valt er echter een druppel die de emmer doet overlopen, zoals toen Bert gisteren de stekker van de frigo -mét diepvriesvak- per ongeluk opnieuw was vergeten insteken. Dit valt gemakkelijk te verklaren door het feit dat zowel de frigo als de microgolf gebruik dienen te maken van hetzelfde stopcontact. Bijgevolg valt de ijskast elke keer we mama’s patatjes willen opwarmen, een paar minuten zonder stroom. Dit veroorzaakt over het algemeen weinig problemen, behalve wanneer er dus vergeten wordt om de stekkers opnieuw te verwisselen. Helaas had Sonja net de dag voordien een grote pot crème-glace en een doos schnitzels in de diepvries gezet, met als gevolg dat we deze week konden fluiten naar onze dagelijkse milkshake en er ook geen troostfood meer beschikbaar was. Toen zijn we allemaal keihard begin wenen. Gelukkig is er ook nog een positieve kant aan het verhaal: dankzij de nalatigheden van Bert heb ik elke week weer nieuwe stof om over te schrijven.