Student in de kijker: Valérie Courtois
Terwijl haar broer Thibaut de netten van de Rode Duivels schoonhoudt, ontpopte Valérie Courtois zich tot één van de sterkhouders van het nationale volleybalteam. Deze zomer trad de 23-jarige studente uit Bilzen uit de schaduw van haar jongere broer toen ze op het EK volleybal met de Yellow Tigers het brons veroverde en verkozen werd tot beste libero. Ze werd zelfs tweede in de verkiezing van Sportvrouw van het Jaar. Combineer dat nog eens met een master bio-ingenieur en je weet dat je met een straffe madam te maken hebt. GUIDO trok zijn sportschoenen aan en toetste een paar vragen haar richting uit.
“Studeren, trainen en uitgaan, dan ben je stikkapot.”
GUIDO: Brons op het EK en geplaatst voor het WK: de Yellow Tigers doen het beter dan de Rode Duivels. Toch mocht je broer de prijs voor ‘ploeg van het jaar’ op het Sportgala afhalen en niet jij. Hoe komt dat?
Valérie: De Rode Duivels zijn een hype en wij zijn dat nog niet. (lacht) Maar we vonden dat niet zo erg, want we hadden nog maar één echt goed resultaat behaald: de derde plaats op het EK. Ik was wel verbaasd van al die positieve reacties toen we terug in België aankwamen. Het regende complimentjes van vrienden, kennissen... Iedereen had het toernooi gevolgd en feliciteerde me in plaats van een vraag over mijn broer te stellen.
GUIDO: Tijdens het EK zat je zonder club. Is daar ondertussen verandering in gekomen?
Valérie: Neen, ik ben nog altijd bezig aan een sabbatjaar. Ik was eigenlijk van plan om na vorig seizoen te stoppen met volleyballen. In België had ik het zowat allemaal al meegemaakt. Nu ben ik op mijn gemakje mijn master bio-ingenieur aan het afwerken, pik ik hier en daar een reisje mee en speel ik af en toe eens een wedstrijd. Maar door mijn prestatie en die van het team op het EK, heb ik toch besloten om een buitenlands hoofdstuk aan mijn volleybalcarrière te schrijven.
GUIDO: Heb je al een idee waar?
Valérie: Niet echt, al zie ik Italië wel zitten. Een legendarisch volleyballand en natuurlijk ook een aangename plek om te verblijven. Maar omdat er een limiet op het aantal buitenlanders staat in die competitie, slinken mijn kansen. De clubs trekken liever aanvallers of ‘spectaculaire’ spelers aan in plaats van een libero.
GUIDO: Volleybal heb je met de paplepel meegekregen, niet?
Valérie: Mijn ouders waren allebei zaalvolleyballers op het hoogste niveau en tijdens de zomer deden ze ook mee aan het Belgische kampioenschap beachvolleybal. Op vierjarige leeftijd ging ik dan mee en om de tijd wat te doden, speelden mijn broers en ik met de bal. Toen ik negen jaar werd, sloot ik me voor het eerst aan bij een club, maar had ik de technieken al wat onder de knie.
GUIDO: Kan je je sport combineren met je studies?
Valérie: Bij VDK Gent, mijn laatste ploeg, hadden ze een speciaal trainingsschema voor studenten. Er werd iedere dag getraind van 16 tot 20 uur, dus meteen na de les stond mijn sportzak al klaar. Ik had weinig tijd om tijdens het semester te leren, dus moest ik alles opstapelen tot aan de examens. Daarom is het ook belangrijk voor mij dat ik alle lessen volg en ervoor zorg dat mijn notities in orde zijn. Een keer heb ik echter een toernooi voor de nationale ploeg moeten laten varen, omdat ik me volledig wou focussen op mijn studies.
GUIDO: Maak je dan nog tijd vrij om eens stevig door te zakken?
Valérie: In mijn eerste jaar ging ik één à twee keer uit in de week, wat op zich nog niet zoveel is. Het maakte toen niet uit waar we naartoe gingen. Als je in goed gezelschap bent, dan kan je je overal wel amuseren. Maar het jaar nadien speelde ik Europees en waren er ook veel midweekmatchen. Als ik dan studeerde, trainde en nog eens iets ging drinken, was ik stikkapot. Vandaar dat ik ook maar één keer per maand meer uitging.
GUIDO: Nu heb je meer tijd dan vroeger. Heb je al veel weekendtrips gemaakt naar Madrid om je broer te zien spelen?
Valérie: De voorbije jaren moest ik zelf wedstrijden spelen, dus kon ik niet zomaar een weekendje over en weer vliegen. Ik zag hem dan maar twee weekends in het jaar en tijdens de feestdagen. Als hij bij de Rode Duivels speelt, dan komt hij niet naar huis, maar verblijft hij altijd samen met de rest in een hotel. Dit jaar is daar dus verandering in gekomen en kan ik hem vaker bezoeken. Eigenlijk wel eens plezant om het eens een jaar wat rustiger aan te doen.
(GDL)