Placebo

Na een pauze van meer dan drie jaar zijn de jongens van Placebo helemaal terug. Loud Like Love is hun zevende album, en op donderdag 3 juli spelen ze voor de zevende keer op Rock Werchter, waar ze het publiek mogen opwarmen voor Metallica. Wij van onze kant werden dan weer opgewarmd door een vurig gesprek met Steve Forrest, Placebo's volgetatoeëerde drummer, die sinds 2007 zijn minder beschilderde voornaamgenoot Steve Hewitt vervangt.

"Ons laatste album is gemáákt om live te spelen."

"Loud Like Love is mijn tweede album met Placebo," vertelt Steve. "Bij het vorige album was ik nog maar een snotneus van 21, dus het spreekt voor zich dat mijn bijdrage toen nog een stuk bescheidener was. Brian Molko en Stefan Olsdal waren toen al een stuk in de dertig en hadden al een indrukwekkende carrière achter zich. Op Battle for the Sun heb ik misschien twee of drie concrete ideeën kunnen bijdragen. Op het nieuwe album is dat heel wat meer. We zijn nu met z'n drieën veel beter op elkaar ingespeeld. Ik amuseer me te pletter met Brian en Stefan. Het merendeel van de nieuwe songs is ontstaan uit jams. Deze keer is het echt een album van de hele band."

GUIDO: Hoe ga je vandaag om met het leeftijdsverschil?

Steve: Hela, ik ben er ondertussen ook al 27 hé! (lacht) Vandaag telt dat leeftijdsverschil niet meer mee. We houden alledrie van een feestje bouwen. Brian en Stefan zijn grote kinderen én mijn beste vrienden. Het is natuurlijk wel zo dat ik rijper ben geworden door met hen om te gaan. Mijn komst heeft ook een frisse wind door de groep laten waaien. Het schijnt dat de sfeer erg gespannen was tijdens de opnames van Meds... In het begin was ik nog een beetje verlegen, maar dat is fameus veranderd. Ze plagen me wel vaak met het feit dat ik nog maar tien jaar was toen de eerste plaat van Placebo uitkwam. Dat is eigenlijk ook wel tamelijk surrealistisch, als je erover nadenkt.

GUIDO: Op je vingers staat 'open mind' getatoeëerd.

Steve: Klopt! Toen Brian en Stefan op zoek gingen naar een nieuwe drummer, wilden ze iemand met een optimistische, open persoonlijkheid. Stefan heeft me zelfs eens toevertrouwd dat ik hen door hun midlifecrisis heb geholpen. Dat is wellicht wat overdreven, maar ik denk dat ik in elk geval de groep heb verjongd.

Extraatje voor de fans

GUIDO: Aan het album ging een ep vooraf, die jullie zonder toeters of bellen hebben uitgebracht.

Steve: Die ep was een cadeautje voor de fans. We wilden hen iets extra's geven voordat we de eigenlijke plaat uitbrachten. Er staat een cover op van een nogal obscure band: 'I know you want to stop' van Minxus. Brian stelde voor om aan de slag te gaan met dat nummer, en ik vind onze versie echt top. Het is ook dankzij de ep dat we hebben kennisgemaakt met Adam Noble, onze nieuwe producer. Het was heel fijn samenwerken met hem. De sfeer was hartelijk en productief.

GUIDO: De laatste keer dat je in België op het podium stond, verzorgde je zelf het voorprogramma. Mag ik dat tamelijk gek vinden?

Steve: Nee, dat was helemáál gek! Ik doe het tegenwoordig soms zelfs nog. Kijk, in de eerste plaats ben ik een drummer. De drums zijn mijn instrument, zonder enige twijfel. Maar los daarvan ben ik ook singer-songwriter. Naast Placebo heb ik mijn eigen projecten. In mijn andere groep zing ik en speel ik gitaar. Toen Brian en Stefan me vroegen om in die hoedanigheid te openen voor Placebo, kreeg ik een pure adrenalinestoot. Dat was ongelooflijk!

Placebo on tour

GUIDO: Touren met Placebo, hoe voelt dat?

Steve: Pure waanzin. Je leeft snel, op een soort rollercoaster, maar ik vind het heerlijk. Anderzijds komen er automatisch ook wel wrijvingen en is iedereen telkens weer blij als een tournee eropzit. We brengen zodanig veel tijd samen door, dat we af en toe wat afstand van elkaar moeten nemen. Maar dat volstaat dan weer om dolblij te zijn als we elkaar daarna terugzien. Live spelen, dat blijft toch het mooiste wat er is. Ons nieuwe album is explosief, echt gemáákt om live te spelen. Eigenlijk zou ik de plaat nog het liefst elke keer opnieuw integraal spelen.

GUIDO: Jullie nummer 'Too many friends' is een duidelijke verwijzing naar sociale netwerken.

Steve: Ja, dat is waar. Een goeie titel hé? Brian houdt ervan om actuele onderwerpen aan te pakken. Hij heeft trouwens overschot van gelijk dat je zelfs met duizenden Facebookvrienden thuis vereenzaamd voor je pc kunt zitten. Op een paradoxale manier raken mensen geïsoleerd door sociale netwerken. Raar hé? Brian schrijft vooral over menselijke relaties, over de manier waarop mensen met elkaar omgaan. Het is dus logisch dat hij het vroeg of laat ook over sociale netwerken moest hebben.

GUIDO: Jullie rocken nog altijd stevig, maar bij sommige van de nieuwe nummers zullen de trouwe fans toch raar hebben opgekeken.

Steve: Des te beter! Loud Like Love klinkt heel anders dan de voorganger. We wilden risico's nemen, onszelf niet herhalen. De twee slotnummers kan je zelfs ronduit experimenteel noemen. 'Bosco' is een heel triest liedje. Het gaat over alcoholverslaving en wat dat kan aanrichten in een relatie. Ik vind het een prachtnummer. Het is triest, maar ook kwetsbaar. Alles zit goed in dit nummer: melodie, instrumenten, tekst... Dit nummer kan je als referentie gebruiken als je wil weten waar we met Placebo in de toekomst naartoe willen.

(CT)