ASTRID ROELANTS (20) nam deel aan Eurosong en wil regisseur worden
De twintigjarige Leuvense studente Astrid Roelants waagde zich een tweede keer aan een tv-avontuur. Na een verdienstelijke deelname aan
Idool deed ze ook een gooi naar eeuwige
Eurosong-roem.
En dan moet je weten dat Astrid eigenlijk regisseur wil worden!
"Filmregisseur worden in België, da's vrij moeilijk," bekent Astrid, die haar tweede jaar audiovisuele kunsten volgt aan het RITS in Brussel. "Ik denk dat ik in het derde jaar zal kiezen voor televisie, omdat dat toch een bredere waaier van keuzemogelijkheden geeft." Maar eerst: 'Don't you stop the music!'
GUIDO: Zijn liedjeswedstrijden als Idool en Eurosong een zegen voor wie het wil maken in de showbizz, of juist niet?
Astrid: De platenmaatschappijen zijn tegenwoordig zo moeilijk te bereiken als je een demo opstuurt. Ze luisteren daar wel naar, maar je weet niet waar je belandt. In de vuilnisbak? In het archief? Ik heb dan maar besloten deel te nemen, omdat ik hoopte op die manier opgemerkt te worden. Dat geef ik eerlijk toe.
GUIDO: Je hebt aan allebei de wedstrijden meegedaan. Kan je ze vergelijken?
Astrid: Idool blijft toch een wedstrijd waarin je covers brengt. Daar kan je wel iets van jezelf inleggen, maar bij Eurosong kan je echt jezelf zijn. Je staat er met een eigen nummer, waar je helemaal achter kan staan.
GUIDO: Maar dan krijg je wel een jury op je nek die begint te zeuren van: "Is dit wel een Eurosong-nummer?"
Astrid: Inderdaad, maar dat neem ik er bij. 't Blijft ambiance, lol maken. Ik ben niet competitief ingesteld en kan best leven met opbouwende kritiek. Ik ben niet bang van een jury. Nou ja, misschien wel een beetje van Marcel Vanthilt... (lacht)
Brussel is gevaarlijk
GUIDO: Hoe reageren je klasgenoten op het feit dat je op tv en in de boekskes komt?
Astrid: Die zijn heel blij voor mij. Ze steunen me en vinden het heel tof. Ik heb eigenlijk nog geen enkele negatieve reactie gehad.
GUIDO: Wat voor type student ben je?
Astrid: Ik ben iemand die veel te laat aan alles begint, maar uiteindelijk altijd wel slaagt. Eigenlijk ben ik dus wel een beetje lui, maar als het moet, ga ik er toch altijd voor. Op het nippertje! (lacht) Nu ja, ik heb niet veel tijd nodig om te studeren, dus dat lukt wel.
GUIDO: Zit je op kot in Brussel?
Astrid: Ik woon in Leuven. Mocht ik op kot gaan in Brussel denk ik dat ik mijn vrienden te veel zou missen. Ik denk trouwens dat ik me niet op mijn gemak zou voelen. Brussel is vrij gevaarlijk 's avonds, dat heb ik al verschillende keren meegemaakt toen ik daar alleen over straat liep. Nee, daar zou ik me niet veilig voelen. Geef mij maar Leuven: 't is mijn thuishaven en ook een echte studentenstad.
Studenten kunnen grof zijn
GUIDO: Neem je in Leuven zo'n beetje deel aan de studentenfolklore?
Astrid: Soms vind ik dat wel leuk, want door die studentenfolklore gaat de stad echt leven. Anderzijds erger ik me er ook wel eens aan, vooral als ze lawaai beginnen te maken en alles ontaardt in pure zattigheid. Ik word wel eens herkend op straat, en eerlijk gezegd: studenten kunnen soms grof zijn. Da's wel ambetant. Maar aan de andere kant: je moet eens 's zomers in Leuven komen rondlopen. Dan leeft de stad helemaal niet, en dan verlang ik naar het moment dat de studenten terugkomen.
GUIDO: Heb je een stamcafé?
Astrid: Mijn favoriete cafeetjes zijn De Komeet en D'Entreprise. In Leuven hebben we de mentaliteit om bijna elke avond rustig iets te gaan drinken. Ook al is het maandag of een dinsdag, we gaan op café!
(HDP)