Alias: De opgedraaide spanningsveer

Alias, de film waarmee Jan Verheyen een kwarteeuw na De Potloodmoorden van Guy Lee Thys het thrillergenre in Vlaanderen nieuw leven wil inblazen, heeft een proloog om van te smullen: een afgelegen gekkenhuis in de Ardennen (dat in beeld wordt gebracht als was het Arkham Asylum uit Batman), een bloedbesmeurde isoleercel, een wagen die bij nacht en ontij brandend een ravijn induikelt... Cool! Helaas verliest de aldus opgedraaide spanningsveer, nog aangedikt door de fraaie begingeneriek, al snel veel van zijn kracht omdat de daaropvolgende drie kwartier zo makjes gefilmd zijn. De actie verplaatst zich namelijk naar het toeristische hart van Gent, waar de vriendinnen Patti en Eva (Veerle Dobbelaere en overtuigende debutante Hilde De Baerdemaker) getuige zijn van een bizarre zelfmoord. Of zit er meer achter? Ze maken kennis met Dieter, een raadselachtige jongeman (Geert Hunaerts) van wie al vlug blijkt dat-ie iets met dat onfrisse zaakje te maken heeft.

Meer van de plot verklappen zou zonde zijn, maar zoals gezegd word je nogal lang op je honger gelaten: Alias komt tergend langzaam op gang en heeft te lijden onder flauwe dialogen. Maar panikeer niet, er is beterschap op komst. Na een uurtje komt Verheyen op dreef en mag hij de fanboy in zich ongebreideld loslaten. In een aantal heerlijk zieke scènes bezorgt hij het moedercomplex van Norman Bates een tweede jeugd (die webcam!), kleeft hij de ene Hitchcock-hommage (dat spiegelkastje!) aan het andere slasher-knipoogje (dat soppende messenwerk op de trap!) en laat hij de acteurs ontluiken in een genre dat ze niet gewoon zijn. Het genoegen waarmee Vlaanderens acteerkruim zich in de striemende regen laat afslachten werkt aanstekelijk: Veerle Dobbelaere-haters zullen hun droom in vervulling zien gaan, Pol Goossen verdient een prijs voor zijn rol als de perverse Albert, en sinds Iedereen Beroemd weten we dat niemand geloofwaardiger het sulleke kan neerzetten dan Werner De Smedt.

Alias is The Others niet, maar is al bij al best te pruimen. Als je voorbij het langdradige eerste deel raakt tenminste, maar zeiden ze dat van The Lord of the Rings ook al niet?

(JC)