20,000 Days on Earth
20,000 Days on Earth, over een dag in het leven van Nick Cave, is een film- en muziekervaring die nog wekenlang in je binnenste zal voortdaveren.
Het idee voor de film is organisch gegroeid toen het Engelse kunstenaarskoppel Iain Forsyth en Jane Pollard in 2012 in de studio werd uitgenodigd bij de opnames van het album
Push the Sky Away van Nick Cave and the Bad Seeds. Het beeldmateriaal dat ze er maakten, was zo sterk dat besloten werd er meer mee te doen dan het louter te gebruiken als bonusmateriaal voor de promotie van de plaat. Het idee rijpte om door te filmen en er een half fictieve documentaire van te maken over de 20.000ste dag in het leven van Nick Cave. Geïmproviseerde stukken, zoals sombere autoritten in de regen door zijn woonplaats Brighton met onder anderen Kylie Minogue en ex-Bad Seed Blixa Bargeld als passagier, worden afgewisseld met sterk gestileerde, in scène gezette sequenties. Sommige delen zijn goudeerlijk - de openhartige gesprekken met psychoanalist Darian Leader zijn bij momenten hartverscheurend - of ontwapenend (we hebben voor het eerst in ons leven de eeuwige vleermuis Nick Cave zien lachen - de man ziet er dan zowaar
guitig uit). Andere delen zijn welhaast surrealistisch en bijna ondraaglijk intens. De inktzwarte, schroeiend hete uitvoering van 'Higgs Boson Blues' in de studio die naadloos overgaat in een pakkende live-versie waarbij Cave in een intieme dialoog treedt met een aantal extatische toeschouwers op de eerste rij, behoort tot het meest indringende wat we al van Nick Cave hebben gezien en gehoord. Is
20,000 Days on Earth een peperdure egotrip van een gearriveerde artiest? Misschien wel, maar het is er wel een die genadeloos onder je huid kruipt.
(HDP)