Psychologiestudent en street magician NICHOLAS

Hij is mysterieus en ondoorgrondelijk, maar is net als jij een gewone student. Hij werd drieëntwintig jaar geleden geboren in Saoedi-Arabië, maar groeide op in Brugge. Hij woonde drie jaar in Tenerife, maar zit vandaag op kot in Leuven. Hij werd ontdekt in Belgium's Got Talent en heeft nu zijn eigen programma. Nicholas Arnst - zeg maar gewoon Nicholas - is de strafste street magician van het land, iets waar je je elke donderdagavond op VTM van kunt vergewissen.
 
"Ik heb mijn goochelkunst wel eens misbruikt om een prof te doen geloven dat ik de stof kende..."
 
GUIDO: Wanneer ben je begonnen met goochelen?
Nicholas: Toen ik twaalf was, moest ik met mijn ouders mee naar een feestje. Ze hadden daar een goochelaar geboekt, die rondkwam bij de mensen. Hij kwam op me af met een muntstuk en zei: "Dit muntstuk valt niet alleen naar beneden, het valt ook naar boven." Ik herinner me nog levendig het gevoel van verbazing dat ik toen ervoer, een gevoel dat me nooit meer heeft losgelaten. Toen ik thuiskwam, ben ik ogenblikkelijk beginnen te zoeken. Zoiets wou ik ook kunnen.
GUIDO: Wanneer ben je echt goed geworden?
Nicholas: (bescheiden) Wanneer is iemand goed? Dat is subjectief. Ik weet eigenlijk niet of ik goed ben.
GUIDO: We hebben je bezig gezien, Nicholas. Je bent meer dan goed!
Nicholas: Ik ben er in elk geval vanaf het begin heel intensief mee bezig geweest. Het klikte onmiddellijk. Na een jaar oefenen, heb ik deelgenomen aan een wedstrijd, die ik heb gewonnen. Door omstandigheden ben ik ook al vroeg begonnen met optreden.
GUIDO: Je street magic doet denken aan internationaal bekende illusionisten als David Blaine en Dynamo. Met wie voel je je het meest verwant?
Nicholas: Ik heb heel veel respect voor David Blaine. Voor Dynamo ook, maar David Blaine is iemand naar wie ik opkeek toen ik zelf begon en dat respect is alleen maar toegenomen naargelang ik er zelf langer mee bezig ben. Zeker nu ik een eigen tv-programma heb en weet wat er allemaal bij komt kijken.
GUIDO: Is street magic ontstaan als tegenreactie tegen de bombastische Las Vegas-goochelshows van David Copperfield en Siegfried & Roy?
Nicholas: Ja, en het is vooral David Blaine die daar verdienste aan heeft. Zijn allereerste tv-special heette trouwens simpelweg Street Magic. Hij was de pionier van deze stijl van goochelen. Hij verlegde de focus van het showpodium naar een natuurlijke omgeving, waar de reacties van toevallige passanten even belangrijk werden als de goocheltrucs op zich. Dat is echt een revolutie geweest in de goochelkunst. Maar tegelijk wil ik graag bekennen dat ik nog vaak kijk naar opnames van goochelaars uit de twintigste eeuw. Hun stijl is vandaag misschien niet meer toepasbaar - te traag, te kitscherig - maar er zit wel een soort van schoonheid in. In hun tijd waren ook zij pioniers, in het genre dat toen aansloeg.
 
Psychologie en manipulatie
 
GUIDO: Je studeert psychologie in Leuven. In welk jaar zit je?
Nicholas: Derde bachelor.
GUIDO: Ben je een goede student?
Nicholas: In het secundair behaalde ik niet altijd even goede cijfers, maar ik was wel ijverig. Als ik iets doe, probeer ik het goed te doen. Momenteel verlopen mijn studies prima, al wordt het dit jaar nog uitdagender, omdat ik de studies moet zien te combineren met mijn tv-werk. Dat maakt het moeilijker, maar ik denk dat het wel zal lukken.
GUIDO: In hoeverre is je kennis van psychologie toepasbaar op hetgeen je doet als goochelaar?
Nicholas: Een truc - of routine, zoals wij het noemen - hangt voor een groot stuk af van de mensen voor wie je 'm uitvoert. Hun reacties kunnen de routine beïnvloeden en veranderen. Als je in staat bent om de reacties op voorhand in te schatten, kan je je beter aanpassen aan de omstandigheden, en dat maakt dat de truc beter tot zijn recht komt. Mensen interesseren mij, ook in de diepte. Goochelen is een manier om daar experimenteel mee om te gaan.
GUIDO: Het is bijna een psychologie-practicum?
Nicholas: Zo zou je het soms wel kunnen noemen.
GUIDO: Manipuleer jij de persoon voor wie je een truc doet? Eventueel zonder dat hij of zij het zelf beseft?
Nicholas: Manipuleren vind ik nogal negatief klinken. Ik probeer de persoon in te schatten en mijn truc erop af te stemmen.
GUIDO: Kan een psychologisch onderlegde goochelaar een prof doen geloven dat hij de stof kent, terwijl hij in werkelijkheid niet genoeg heeft gestudeerd?
Nicholas: (lacht) Dat kan bij sommige examens wel eens een rol spelen, ja...
GUIDO: Mislukt een truc soms?
Nicholas: Een truc is pas mislukt als ik mensen niets heb kunnen doen beleven. Uit ervaring leer je ermee omgaan als iets niet volgens het oorspronkelijke plan verloopt. Mensen zijn onvoorspelbaar, en dan moet je gaan improviseren. Maar dat kan er dan voor zorgen dat de truc juist beter overkomt.
GUIDO: Hoeveel keer moet je een routine inoefenen voor je er de straat mee op kunt?
Nicholas: Dat hangt ervan af. Sommige trucs zijn zodanig afhankelijk van de inbreng van de toeschouwer dat je ze pas kunt uittesten door effectief de straat op te gaan. Anderzijds zijn er illusies waaraan ik jaren heb gewerkt voor ik ermee naar buiten kwam. Er zijn zelfs trucs waar ik al mijn hele goochelleven op oefen, maar die ik nog nooit aan iemand heb getoond, omdat ik er nog niet helemaal tevreden over ben. Maar het zou ook kunnen dat ik op dit eigenste moment een ideetje krijg en dat meteen uittest op jou.
 
Gedeelde kennis
 
GUIDO: Bedenk je al je trucs zelf? De truc met de Rubik's Cube uit de eerste aflevering dacht ik al eens bij Dynamo te hebben gezien.
Nicholas: Sommige dingen die je in mijn programma ziet, zijn helemaal origineel en gegarandeerd nog nooit eerder vertoond. Maar als goochelaar bouw je natuurlijk voort op het werk van generaties artiesten. Je moet het warm water niet opnieuw gaan uitvinden. Wij putten uit een gedeelde kennis, vanuit een gemeenschappelijke basis. Soms neem ik een klassieke truc, en dan geef ik er mijn persoonlijke invulling aan. Dynamo heeft misschien ook die truc met de kubus gedaan, maar hij deed dat op zijn manier, ik op de mijne.
GUIDO: Is goochelen een riskant beroep in tijden van digitale televisie? Waarschijnlijk zijn nu al mensen de opnames frame voor frame aan het herbekijken om uit te vogelen hoe je het doet. Dat probleem hadden de showgoochelaars uit de twintigste eeuw niet.
Nicholas: Het is eigen aan mensen om een verklaring te zoeken voor iets wat ze niet begrijpen. Ik zou het zelfs raar vinden als ze dat niet zouden doen. Heb ik daar rekening mee gehouden? Tja, ik probeer het gewoon zo straf mogelijk te maken. Hoe minder je begrijpt, hoe beter ik in mijn opzet ben geslaagd. In elk geval: ik ben er niet bang voor. De technische kant van een routine is maar een onderdeel van wat ik doe. De beleving van de mensen, die maakt het pas echt af.
GUIDO: Werk je liefst met voorbijgangers op straat, of liever met bekende Vlamingen?
Nicholas: Ik probeer al mijn toeschouwers op dezelfde manier te benaderen, maar dat is natuurlijk gemakkelijker gezegd dan gedaan. Sommige mensen hebben een charisma dat je meteen aanvoelt. Toen ik midden in een lege Leuvense Universiteitshal een truc ging doen voor Rik Torfs, dat was natuurlijk een speciale situatie, dat kan je niet vergelijken met dezelfde truc bij een paar studenten op café. Maar ik stap op iedereen even enthousiast af.
GUIDO: Heb je nog genoeg trucs in je mouw zitten voor een eventueel tweede seizoen?
Nicholas: (mysterieus) De wereld zit er vol van.

foto's: VTM
(HDP)