De studententijd van... Balthazar

Twee West-Vlaamse jongens die naar Gent komen om te studeren, dat is niets uitzonderlijks. Dat ze samen muziek beginnen te maken al evenmin, want Gent is zoals bekend een broeihaard van jonge groepjes. Maar dat ze daar dan ook nog drie andere muzikale studenten leren kennen en een toekomstige topgroep wordt geboren, dát gebeurt niet alle dagen. GUIDO ging samen met Jinte Deprez en Maarten Devoldere op zoek naar de studentikoze roots van Balthazar.
 
Maarten: Jinte en ik zaten in dezelfde klas tijdens onze studies aan het Conservatorium in Gent. We volgden daar een produceropleiding. Toen al waren we heel complementair aan elkaar, wat wel handig was voor bepaalde taken, of om samen te studeren. Je kan bijna van een symbiose spreken. De vakken waar Jinte wat minder sterk in was, die kon ik juist heel goed, en vice versa. Tijdens de examens gingen we naast elkaar zitten en wisselden we de antwoorden uit. We waren daar redelijk straf in. (lacht) En 't is ook tijdens onze studies dat we de andere Balthazar-leden hebben leren kennen: Patricia, Simon en Christophe.
Jinte: Het is nu ook weer niet zo dat we van in het begin de beste maten waren, maar onze relatie heeft zich langzaam maar zeker omgevormd tot een vriendschap. We hebben heel verschillende muzieksmaken, maar in de loop der jaren zijn we naar elkaar toegegroeid. We hebben onze geest opengesteld voor elkaars muzikale smaak. Dus ja: Maarten en ik zijn al van in onze studententijd excellente co-workers.
GUIDO: Twee leadzangers in één groep, da's niet zo gebruikelijk.
Maarten: Hé, bij The Beatles werkte het toch ook? Zoiets marcheert alleen bij de allerbesten: The Beatles, Balthazar... (lacht) Nee, zonder zeveren: Jinte en ik vullen elkaar wonderlijk goed aan.
GUIDO: Was het al van in jullie prille studententijd duidelijk dat jullie samen muziek zouden maken?
Jinte: Niet echt. We hebben allebei ook in andere groepjes gespeeld vóór Balthazar. We zijn allebei afkomstig uit Kortrijk en daar hebben we nog op straat gespeeld, om te oefenen en om wat zakgeld te verdienen. Dikwijls stonden we niet ver van elkaar te spelen. We hadden elk een paar songs geschreven, en toen dachten we: zouden we die niet beter gewoon samenvoegen? Zou het niet beter zijn om voortaan gewoon samen te spelen?
Maarten: Toen al waren we geen concurrenten. Wij zijn heel complementair. Noem het gerust een soort alchimie.
GUIDO: Geef eens een voorbeeld van hoe jullie samen songs schrijven?
Maarten: Tussen de concerten door moet je je af en toe kunnen settelen. Zo hebben Jinte en ik twee kamers gehuurd in een oud klooster. We waren op zoek naar een kalme, inspirerende plek. Een vriend had ons dat klooster aangeraden, en we hebben het ons niet beklaagd. Onze kamers lagen naast elkaar, met een heel dunne muur ertussen. Door de slechte isolatie hoorden we elkaar muzikale dingetjes uitproberen nog voor ze op punt stonden. Dat was in het begin vooral grappig, maar uiteindelijk bleek het ook heel efficiënt te zijn. In dat klooster hebben we het gros van de nummers van onze nieuwe plaat geschreven. Zo, nu weet je meteen ook waarom het album Thin Walls heet. (lacht)
GUIDO: En nu de festivalpodia op!
Maarten: Ja, en niet alleen hier bij ons. Rats had al heel wat deuren geopend, en Thin Walls is overal in Europa uitgekomen. Als je dan bedenkt dat we in Kortrijk op straat en in cafés zijn begonnen...