Tiesj Benoot: profwielrenner en economiestudent aan UGent

Tiesj Benoot was zes toen hij zichzelf voor het eerst over zijn stalen ros kromde, als een grote coureur in miniformaat. “Een fietsje met kleine wieltjes, maar wel een echt koersstuur,” vertelt hij. Een dikke vijftien jaar later is de jonge Gentenaar de revelatie uit het peloton.
 
GUIDO: Vorig jaar nam je als jongste renner deel aan het WK. Hoe voelde het om je droom waar te maken?
Tiesj: Plezant hé. (lacht) Irreëel ook om tussen de grote renners te staan die je enkel kent van op tv. Maar dat went snel. De overgang van de beloften naar de elite verliep eigenlijk veel vlotter dan verwacht. Ik heb zelfs kunnen doen wat niemand had verwacht: in mijn debuutjaar vijfde worden in de Ronde Van Vlaanderen.
GUIDO: Journalisten waren er snel bij om je tot nieuw wonderkind te bombarderen.
Tiesj: Journalisten prijzen je rap de hemel in, maar kunnen je al even snel weer afschrijven. Hoe hoger je nu oploopt met al die lovende woorden, hoe dieper je kan vallen als het wat minder vlot loopt, dus ik probeer alles te relativeren. Dat Roger De Vlaeminck, iemand die toch bekend staat om zijn negatieve uitlatingen, in Sportwereld positief over mij praatte, deed mij wél iets. "Benoot, die komt er wel" of zoiets, stond er. En Tom Boonen heeft al gezegd dat hij mij een beetje als zijn opvolger ziet. Zulke complimenten zijn voor mij veel meer waard dan de mening van een journalist.
 
Dollen met Boonen
 
GUIDO: Voor de start van een wedstrijd zag ik jou en Tom Boonen trouwens samen lol maken. Het klikt precies?
Tiesj: We hebben elkaar beter leren kennen tijdens de Europese Spelen in Baku vorig jaar en sindsdien komen we heel goed overeen. In de koers blijf je concurrenten natuurlijk, maar aangezien het wedstrijdparcours vaak 260 kilometer lang is, zijn de eerste minuten niet echt van levensbelang. We kunnen dus gerust nog een klapke doen voor het startschot. Ik vind dat altijd een leuk moment, verzamelen aan de start. Die gezonde stress, de adrenaline die door je lijf raast. Zalig.  
GUIDO: Krijg je ook zo’n leuk gevoel net voor een examen?
Tiesj: Da’s nog iets anders. (lacht) ’t Is in elk geval wel aangenaam om mij na al dat koersen eens op iets anders te concentreren. Momenteel spreid ik één jaar over twee jaar, om het zo haalbaarder te maken. Vorig jaar lukte dat, los van dat ene herexamen voor marketing, maar er komt almaar meer randgedoe bij kijken. Interviews, fotoshoots… Het laatste anderhalf jaar heb ik zelfs geen enkele les meer bijgewoond. Ik kom enkel op de campus om examen af te leggen en daarvoor maak ik een afspraak met de prof of zijn assistent. Ach ja, ik moet mij niet opjagen. Ik bekijk het gewoon dag per dag en ben voorlopig heel gelukkig met hoe mijn leven eruitziet. Als het wielerseizoen erop zit, probeer ik telkens wel een aantal weken van mijn studententijd te genieten. Alle remmen los. Ik ben niet gedoopt, maar ik ben blijkbaar wel welkom op een ‘vriendencantus’. Daar wil ik zeker eens naartoe. En zoals elk jaar afzakken naar de cafés in de Overpoort natuurlijk.
GUIDO: Laat mij raden, daarna nog een pitstop bij frituur De Gouden Saté?
Tiesj: Voor ‘ne Julien’, ’t zal wel zijn. (Een pak frieten met mayonaise, stoofvleessaus, daarop een versneden viandel, afgewerkt met satékruiden - SVR) Als ik veel honger heb, bestel ik nog een Bicky Orange ook. Ken je dat? Da’s een hamburger met een kaaskroket. En dan met de vélo naar huis, hé. (lacht)

foto: SupportersclubTB
(SVR)