5 fasen van de examenperiode
Je hebt je notities braafjes bijgehouden, je herhaalt de leerstof plichtsbewust na elke les, schreef al 15 stylo’s leeg – waarvan één aan een omkoopbrief voor de prof – en fluit dus je examens tegemoet? Lees dan niet verder. Voor elke andere student: de 5 fasen van de examenperiode.*
- Ontkenning: “Examens? Welke examens?”
Je ziet alles nog zitten. Je bent toch altijd een bolleboos geweest? ‘Ik kan dit aan, ik kan dit aan’, houd je jezelf voor. Je cursussen moet je nog uit de folie halen, en dan? Dan zijn ze ten minste in perfecte staat, dat blokt beter weg. Je hebt gewoon wat druk nodig, de ijselijke adem van een deadline in je nek. Het messcherpe randje tussen ‘tijd zat’ en ‘nu moet ik er écht aan beginnen’, daar teer je op. Toch?
- Marchanderen: “Strategisch studeren werkt altijd”
Heel de cursus uit het hoofd leren, welke loser doet dat nu? Je plukt de vruchten van een intuïtie die je jarenlang hebt aangescherpt, je hebt al voor hetere vuurtjes gestaan. Je voelt feilloos aan wat de prof gaat vragen en wat niet. Essentie onderscheiden van bijzaak, dat is toch de kern van studeren? Je bepaalt al vlug welke hoofdstukken je tijd waard zijn, en welke niet. Dan nog een héél klein beetje geluk met de vragen… en je zit op rozen. Kom maar op met die examens.
- Woede: “Waarom? Waarom ik?!”
Je denkt terug aan het parcours dat je gelopen hebt. De studieadviezen in het zesde middelbaar – nee, het begon vroeger al. Waarom moest je per se Latijnse doen? Ik ga wel aan de band werken, de pot op met die studies. Je beeldt je furieuze gesprekken in met je ouders: luister nu eens naar wat
ik te zeggen heb! Ik heb altijd naar jullie pijpen gedanst! Je droedelt woedend op je A4, willekeur heerst. Na een kwartier strenge strepen trekken krijg je kramp in je hand en bekijk je het blad: je merkt dat je een sardonisch grijnzende smiley hebt getekend. Het blad lacht je vierkant uit. Je huilt.
- Depressie: “Dit is het einde”
Je cursus wordt een beetje nat, je dept het af. Waarom eigenlijk? Wat voor zin heeft het? Wat voor zin heb ik? Angst, onzekerheid, verdriet, en afleveringen van Friends wisselen elkaar af. Je lacht als Joey weer een frats uithaalt, de herinnering aan je lotsbestemming komt aan als een pijnlijke steek in je milt.
- Aanvaarding: “Dan maar herexamens”
Het is hopeloos. Je geeft het verlies een plaats en probeert verder te gaan met je leven. Je oefent de smoesjes voor je ouders. “Ja … moeilijke vragen … weinig tijd … net dat stuk niet gestudeerd.” Je neemt je agenda en zet een klein zwart kruisje op een datum die zalig ver in de toekomst ligt: herexamens. Opgelost!
*Elke overeenkomst met de 5 fasen van rouwverwerking berust op louter toeval
Foto:
Shutterstock