Nathalie Meskens

In de nieuwe romantische komedie Allemaal Familie speelt Nathalie Meskens een succesvolle vrouw van halverwege de dertig die worstelt met een kinderwens, een ongeduldige echtgenoot en een onbezonnen schoonbroer. Na Pippa is het al de tweede filmhoofdrol in een paar maanden tijd voor Nathalie, wiens carrière trouwens sowieso op een stevige rollercoaster zit.
 
"Eigenlijk wou ik liever in Londen of Parijs gaan studeren, maar omdat ik een lief vond, werd het Maastricht."
 
 
GUIDO: Allemaal Familie is gebaseerd op de Nederlandse film Alles is Familie uit 2012. Heb je die film op voorhand bekeken, of juist niet?
Nathalie: Toen er sprake was van Allemaal Familie, ben ik online de trailer en een paar fragmentjes gaan bekijken, maar ik wou de volledige Nederlandse film niet zien, om te vermijden dat ik me zou baseren op wat iemand anders al had gespeeld. Alhoewel: het scenario is zwaar herschreven voor de Vlaamse versie, dus eigenlijk kon ik niet meer in die val trappen. In principe had ik Alles is Familie wel kunnen bekijken, maar ik vond het fijner om zonder al te veel voorkennis te beginnen aan de Vlaamse remake.
GUIDO: Jouw personage werd in de Nederlandse versie gespeeld door Carice van Houten. Zien we jou binnenkort ook terug in Game of Thrones?
Nathalie: Wie weet? (lacht) Ik ben trouwens een grote fan van Carice van Houten. De eerste keer dat ik haar zag, was op een theatervoorstelling in Amsterdam, ergens in de jaren negentig. Ik zag haar spelen en ik dacht bij mezelf: amai, wat is dit? Echt een héél erg goede actrice.
GUIDO: Heb je iets van jezelf herkend in je personage?
Nathalie: Je gaat in een personage altijd op zoek naar eigenschappen die je herkent en begrijpt, om het überhaupt goed te kunnen spelen, maar Billie is toch wel een ander soort vrouw dan ik ben. Maar dat vind ik dan juist weer fijn. Een personage spelen dat wat verder afstaat van jezelf, is op een of andere manier makkelijker. Als het te dichtbij komt, dat is niet zo'n tof gevoel.
GUIDO: Regisseur Dries Vos komt uit de tv-wereld, en dit is zijn eerste langspeelfilm. Denk je dat zijn carrière als filmregisseur gelanceerd is?
Nathalie: Dat hoop ik, want het zou zeker niet onterecht zijn. Allemaal Familie was een bestaand verhaal, maar hij heeft er helemaal zijn eigen ding van gemaakt. Hij heeft gewerkt tot hij tevreden was over elke scène en elke dialoog. Dries is gewoon een keigetalenteerde gast die veel verschillende genres aankan. Hij is nu afleveringen van de fictiereeks De Dag aan het regisseren voor Woestijnvis, wat weer iets heel anders zal zijn. Wat hij voor Bart De Pauw heeft gedaan (De Biker Boys - HDP), was ook totaal verschillend. Humor, drama... Dries kan alle facetten aan. Een groot talent en een zalige gast, wat ook belangrijk is op een set.
 
Toneelschool als evidentie
 
GUIDO: Wou jij als kind al actrice worden?
Nathalie: Absoluut: ik was pas zeven toen ik voor het eerst meespeelde in een theatervoorstelling. Ik heb ook altijd artistieke studierichtingen gevolgd: Balletschool in het lager, Muzische Vorming in het secundair... Mijn hoofdvakken waren dans, theater en zang. De rest was minder belangrijk. Als iemand me toen vroeg wat ik later wou worden, zei ik met een lachje: wat bedoel je, ik ben al wat ik wil worden. Ik bén een actrice, ik bén een danseres, ik bén een zangeres. Naar mijn gevoel was ik dat allemaal al, en ik heb me er nooit vragen bij gesteld. Ook toen ik afstudeerde in het secundair, was het evident dat ik naar de toneelschool zou gaan. Een andere optie kwam gewoon niet bij me op. Het enige wat ik moest beslissen, was of ik me vooral zou gaan focussen op muziek of acteren.
GUIDO: Naar welke toneelschool ben je geweest?
Nathalie: De Toneelacademie in Maastricht. Iedereen uit mijn klas Muzische Vorming ging naar Studio Herman Teirlinck, maar ik had geen zin om nog eens vier jaar met dezelfde mensen op school te zitten. We hadden al zoveel samen gespeeld en ik had nood aan andere invloeden. Ik wou uitgedaagd worden door mensen die ik niet kende. Eigenlijk wou ik het liefst in New York of Londen gaan studeren, maar ik vond in die periode een lief en wou niet té ver weg. Toen dacht ik: Nederland is ook het buitenland, en daar kan ik tenminste nog met de auto naartoe rijden. (lacht) Maastricht had en heeft trouwens een heel goede naam. Veel Nederlandse acteurs naar wie ik opkeek, hadden daar gestudeerd. Ik heb maar één toelatingsexamen gedaan, en dat was aan de Toneelacademie.
GUIDO: Hoe heb je die opleiding ervaren?
Nathalie: In Maastricht zorgen ze ervoor dat je elk genre, elke stijl, elke tijd en elke taal aankunt. Echt een heel veelzijdige opleiding, die niet vertrok vanuit wie jij was, wat volgens mijn vrienden wel het geval was op Studio Herman Teirlinck. In Maastricht werd minder gefocust op gevoel en meer op techniek. Dat paste beter bij mijn manier van spelen. Ik ben geen method actor. Ik doe mijn werk met veel passie, maar ik zit niet in de auto al te blèten als ik weet dat ik straks een tranerige scène moet spelen. Ik neem gevoelens van op de set niet mee naar huis.
 
Buizen is bullshit
 
GUIDO: Je kinderdroom waarmaken, is dat de sleutel tot geluk in het leven?
Nathalie: Zo stellig zou ik het nu ook weer niet willen beweren. Het is vooral belangrijk voor een kind om graag naar school te gaan, wat hij of zij ook studeert. Als een kind zot is van wiskunde, zou het achterlijk zijn om het in een artistieke opleiding te steken. Kinderen worden vandaag door zoveel meer prikkels overspoeld dan vroeger. Vandaar is het belangrijk dat een kind graag naar school gaat en graag studeert.
GUIDO: Zou je niet ongelukkig zijn geweest als het niet was gelukt om professioneel door te breken met wat je al van kinds af zo graag doet?
Nathalie: Het is moeilijk om op zo'n hypothetische vraag te antwoorden, maar ik ben iemand die haar geluk dan wel in iets anders had gezocht. Ik ben echter zo gezegend geweest met de projecten die ik heb mogen doen, dat ik me die vraag gelukkig nog niet heb moeten stellen. Bij elk nieuw project ben ik altijd weer oprecht dankbaar dat ik het mag doen, want het is in deze branche helemaal niet evident om veel werk te hebben. Er wordt veel gedraaid, maar wij zijn ook met veel spelers. Er zijn genoeg getalenteerde acteurs in Vlaanderen die helemaal niet zoveel werk hebben.
GUIDO: Er zijn ook goede acteurs die nooit een toneelopleiding hebben gevolgd. Zij hebben die technische bagage niet meegekregen. Zijn dat dan natuurtalenten?
Nathalie: Ik denk dat iedereen die succesvol is in de artistieke sector per definitie een natuurtalent is. Het is inderdaad niet zo dat je een toneelopleiding nodig hebt om een goede acteur of actrice te worden. Helemaal niet. Je kunt perfect het vak leren door het te doen. Maar als je zo'n opleiding volgt, krijg je een rugzak vol kennis en tools waaruit je de rest van je carrière kunt putten. Vier jaar toneelschool mag je niet onderschatten hoor. Je bent afgesloten van de buitenwereld. Dag en nacht ben je bezig met die opleiding. Je worstelt je er samen met je studiegenoten doorheen, heel intens, bijna als een trip. Als dan iemand uit je klas wordt weggestuurd, dat is de hel! Ik vond dat trouwens bullshit, en vandaag vind ik dat nog altijd. Ofwel kun je spelen, ofwel niet. Als een docent na een jaar werken met een student beweert dat hij het uiteindelijk toch niet ziet, dat gaat er bij mij niet in.
 
Met haar gat in de boter
 
GUIDO: Kijk je soms als een soort van derde persoon naar jezelf terwijl je aan het performen bent, en denk je dan: ongelooflijk dat dit mijn broodwinning is?
Nathalie: (enthousiast) Ja, ik heb dat onlangs nog gehad. Ik was in het Sportpaleis aan het optreden en keek rechts en links van me. Daar stonden Koen Wauters, Bart Peeters, Jonas Van Geel, Natalia... En ik stond daartussen liedjes te zingen voor een onwaarschijnlijk warm publiek. Op dat moment dacht ik: godverdoeme zeg, wat ben ik toch met mijn gat in de boter gevallen! Zie mij hier staan, tussen mensen naar wie ik opkeek als kind, en nu zijn dat gewoon een soort van collega's?! Wauw! Ik kan nog zulke momenten hebben. Met Pippa had ik dat ook, toen ik mocht samenspelen met Damiaan De Schrijver en Viviane De Muynck, mensen voor wie ik zoveel bewondering heb. Op zulke momenten zou ik in mijn eigen arm willen knijpen om te zien of het wel echt is.
GUIDO: Over Bart Peeters gesproken: hij heeft de muziek geschreven voor Allemaal Familie. Was je niet teleurgesteld dat hij jou niet heeft gevraagd om een van de liedjes in te zingen?
Nathalie: Nee, eerlijk gezegd niet. Ik vind zijn muziek voor de film trouwens heel mooi. Als ik nog nooit een liedje voor een film had mogen zingen, had ik misschien een soort gezonde jaloezie gevoeld, maar ik heb een nummer mogen inzingen voor Wat Mannen Willen en tijdens de begingeneriek van Pippa zing ik 'Bang Bang'. Ik heb het recent twee keer mogen meemaken, op een heel fijne manier, dus ik was voorlopig wel bevredigd op dat vlak.
GUIDO: Is er iemand die jij niet kunt imiteren?
Nathalie: Jij lijkt me moeilijk te imiteren. (lacht luid) Nee, er zijn er waarschijnlijk veel, maar het is altijd interessant om het toch te proberen. Ik heb in elk geval nog nooit nee gezegd op een imitatievoorstel.
GUIDO: Je doet heel veel dingen tegelijk. Is dat het ijzer smeden terwijl het heet is?
Nathalie: Nee, er zit geen beredeneerde strategie achter. Ik ben enthousiast, ik kan moeilijk nee zeggen en ik heb veel energie.
GUIDO: Staat er nog iets op je bucketlist?
Nathalie: Er zijn wel een paar dingen waar ik nu niet over wil uitweiden, maar het leuke is dat tot nog toe de realiteit mijn bucketlist heeft ingehaald. Daar ben ik heel dankbaar voor.

foto: VTM

(HDP)