Beyond the Mountains and Hills
De Israëlische regisseur Eran Kolirin scoorde in 2007 een sympathieke festivalhit met
The Band's Visit, over een Egyptische fanfare die de weg kwijtraakt en in een piepklein gat in Israël terechtkomt.
Zijn nieuwe film
Beyond the Mountains and Hills is een stuk ernstiger, maar hij is ook beter. Het is een gestileerde, caleidoscopische studie van een uiteenvallend gezin uit de Israëlische middenklasse. De vader, een wat sullige goeierd van middelbare leeftijd, gaat met vervroegd pensioen uit het leger en probeert de leegte van zijn dagen te vullen met het verkopen van cosmetica. Zijn vrouw is een lerares met een midlifecrisis die in vuur en vlam schiet wanneer ze door haar leerlingen
milf wordt genoemd. En zijn tienerdochter, die heeft sympathie voor de Palestijnse zaak, schaamt zich voor het legerverleden van haar pa en papt aan met Arabische vrienden die achter de dorre heuvel wonen waar de woonwijk van het gezin op uitkijkt. Een en ander is uiteraard symbolisch voor de diepe tweespalt in de Israëlische samenleving, maar Kolirin giet het in een prachtig gechoreografeerde film. De wijze waarop hij een evacuatie-oefening met gasmaskers in een school in beeld brengt als een soort ballet in slow motion, is instant klassiek en blijft op je netvlies branden. Hij experimenteert ook met acteurs die recht in de camera kijken, waardoor je je persoonlijk voelt aangesproken en gedwongen wordt om na te denken over de moreel ambigue thema's die hij aansnijdt. De keuze om over dit alles als muzikale saus een portie mierzoete nationalistische Hebreeuwse pop te gieten, maakt het helemaal onwerkelijk. Sterke prent!
(HDP)