INTERVIEW: Bazart

Dé band van het afgelopen jaar, zonder twijfel. Een debuutalbum vol goud, nacht na nacht zaal na zaal vol en barstend van de goesting. Mia’s op zak, de Belgische jeugd aan hun voeten. Bazart dendert in een eigen koortsdroom naar het topniveau.
 
"We koesteren ons mysterieuze kantje."
 
 
GUIDO: Moet je je dromen niet heel snel bijstellen?
Mathieu Terryn: Constant. Toen ik vroeger op Werchter liep, was het een droom om daar ooit op het podium te staan. Dit jaar staan we er voor de tweede keer. Of ooit het Sportpaleis. Dat doen we dus dit najaar én het is al uitverkocht! Het kan allemaal heel vergankelijk zijn, daarvan ben ik me bewust. Ik geniet van elk moment. Maar de intensiteit van nu, zoveel eerste keren, dat komt niet terug.
GUIDO: Wanneer besefte je dat je je droom aan het waarmaken was?
Mathieu: De eerste AB-show, een jaar geleden. Dat was zot! Hoe we het publiek toen hebben kunnen meenemen in onze beleving bij ‘Goud’, magisch. We kwamen van het podium en hebben een goed kwartier niks gezegd tegen elkaar. Verbouwereerd zitten te bekomen. "Wat hebben wij hier net gedaan?"
GUIDO: Wat leer je bij?
Mathieu: Er staat een fijn team achter ons en die waren daar al mee bezig voor wij eraan dachten. Het grotere idee en de gevolgen, daar hielden zij al rekening mee en het is zeker door die juiste beslissingen dat we zo vlug zijn kunnen groeien. Een goeie crew op het vlak van licht, geluid… Het ging heel vlug, maar we hebben het telkens als artiest en muzikant kunnen behappen. Het was niet spartelen en hopeloos bijbenen. Wat ik nu doe met Bazart, is waar ik altijd van heb gedroomd. Het is een fantastische luxepositie.
 
Actief dromen
 
GUIDO: En deze zomer?
Mathieu: Het is drukker dan vorig jaar. Een en ander in Nederland, onlangs een Paradiso die heel goed werd onthaald. Er is Down the Rabbit Hole, Werchter, Suikerrock, Dour... Dour vind ik wel een leuk statement eigenlijk.
GUIDO: Ja, ook eens een Franstalig publiek!
Mathieu: Er zijn best wat Waalse radiostations die ons oppikken. We gaan daar binnenkort een sessie spelen op de radio. We zijn al bij D6bels On Stage geweest bij RTBF, dus op een of andere manier dringt het er toch wel wat door.
GUIDO: Maar Bazart zal nooit in het Engels zingen?
Mathieu: Nee, dan is elk concept van wat Bazart is weg. Maar samenwerken met buitenlandse projecten, waarom niet? Er zijn genoeg mogelijkheden en andere manieren. Frankrijk, wie weet, maar dat is nu niet aan de orde. De crew zal wel al actiever aan het dromen zijn dan wij, ze hebben al meermaals bewezen dat er meer mogelijk is dan ik soms denk.
GUIDO: Maak jij continu muziek of moet dat in speciale tijd?
Mathieu: De eerste plaat is een verzameling van muziek uit een paar jaar. We blijven ook nu schrijven. Ik lees boeken om mezelf te triggeren. Ik voel dat nooit als een verplichting, het is wat ik doe. Als de tweede plaat stilaan wordt verwacht, zorgen we dat we opnieuw in een situatie zitten waarin we uit een luxepositie kunnen vertrekken. Ik kan nu hele dagen muziek maken, dingen doen die ik graag doe en die bevorderend zijn voor Bazart. Ik ga ook de pedalen niet verliezen. Laat ons gewoon rustig op een goed steekske op dat veloke blijven zitten en die berg oprijden. (lacht) Het is nergens voor nodig om onnozel te gaan doen.
GUIDO: Wat is het beste in muziek? Schrijven? Het podium?
Mathieu: Het is niet te vergelijken, maar een podium voelt toch wel heel natuurlijk aan. Ik krijg daar zoveel energie van. Van de studio krijg je op korte termijn minder voldoening, terwijl het natuurlijk ook heel fijn is. Schrijven is een onzekerder proces. Op het podium zijn de songs er en voel je wel dat het werkt.
 
Publieke god
 
GUIDO: Je zei daarnet dat je veel las?
Mathieu: Te weinig, ik ben geen boekenverslinder. Meestal in het Nederlands. Ik vind het fijn om via boeken en interviews muziek te ontdekken. Ik heb net de biografie van Luc De Vos gelezen, en daarin gaat het over muziek en boeken waar hij veel waarde aan hechtte. Dan kan ik daar weer naar op zoek, dat vind ik heel fijn. Of als ik een documentaire over een muziekgroep zie waar die muzikanten ook weer naar andere muziek refereren. Dat graven, zoeken en ontdekken vind ik heel leuk. Daar neem ik de tijd voor. Soms voel ik me wel nutteloos als ik alleen maar met zulke dingen bezig ben, maar het is verrijkend. Ik heb er vrede mee genomen omdat ik weet dat daar hoe dan ook dingen uitkomen die in Bazart terechtkomen. Ik geloof ook dat ik er beter van word.
GUIDO: Heb je een ander zicht gekregen op wie Luc De Vos was?
Mathieu: Hij is hoe ik dacht dat hij was. Echt wel een speciaal figuur. Hoe je zo gekweld en getormenteerd kan zijn en tegelijk toch zo’n publieke god. Die balans. Ik zie er parallellen in met hoe het in het begin bij ons is gegaan. Vaak best herkenbare situaties. Groot succes met de eerste plaat en daarna heel vaak op en af, zo kan het met ons ook gaan. Maar hij is altijd blijven voortdoen. Luc is een van de redenen waarom ik met muziek ben begonnen. Zoveel gevoelens en twijfels die ik herken.
GUIDO: Wat was zijn verdienste, denk je?
Mathieu: Tekstueel was hij heel sterk. Muzikaal was ik niet altijd geprikkeld, maar als je daar dan ook weer over leest, luister je anders naar die muziek. De popcultuur in de States boeit me ook. Als je leest over Harry Styles, die gast van One Direction, en hoe en wat er allemaal gebeurt, en hoe die muziek ontstaat, dan ben ik daar ook weer door geboeid. Omdat je zo door de gloss heen kan kijken. Ik ben weer meer naar platen van Gorki gaan luisteren. Echt beluisteren. Luc wou vaak gewoon goed en hard rocken, maar moest zo vaak compromissen sluiten met management, labels, producers...
GUIDO: Veel donkerte ook bij Vos.
Mathieu: Niet normaal.
GUIDO: Ik durf te vermoeden dat jullie indie-randje ook net wat donkerder is.
Mathieu: Dat maakt ons tot wie we zijn. We zijn publieke figuren geworden door de popmuziek die we maken, maar ik koester dat mysterieuze kantje. We geven veel, maar niet alles. Max van Oscar and the Wolf is daar het beste voorbeeld van. Mysterie, mensen willen dat.
GUIDO: Eefje De Visser en Spinvis zijn grote voorbeelden voor jou. Zijn er nog anderen?
Mathieu: Gorki, Stijn Meuris in al zijn vormen. Maar ik vind de Nederlandstalige scene in Nederland echt bijzonder boeiend. Wat Eefje en Spinvis doen, vind ik magisch. Ze zijn beiden zo mooi poëtisch. Bij Eefje is het nog anders. Ik hou er zo van hoe ze met woordklanken omgaat. Dat geeft zoveel meer betekenis aan wat ze zingt.
 
Gentse legendes
 
GUIDO: Jouw grootste muziekgoesting komt voort uit de Gentse Feesten?
Mathieu: Gent is de enige stad in België die zoiets kan, durft en doet. Het is ongelooflijk wat een mooi volksfeest dat is. En tegelijk ook een bacchanaal. (lacht) Overal is muziek, Boomtown is een topfestival! Gent als kweekvijver van talent. De Feesten zijn daar een fundamenteel onderdeel van. Iedereen wil daar gespeeld hebben, iedereen heeft er ooit wel eens iets gezien of gehoord dat ze van hun leven niet meer hebben geëvenaard. Er zijn legendes over welke bands en concerten je op de Feesten moest hebben gezien. De energie die daar is, geeft mij goesting in muziek.
GUIDO: Hoe ben je als luisteraar?
Mathieu: Ik kan ongeduldig zijn, maar ik kan ook echt luisteren. De laatste Spinvis is wat me momenteel het diepst in de oren zit, maar ik zou nog vaker en aandachtiger moeten luisteren. Ik ben nog maar net uit Blonde van Frank Ocean. Als ik erin geraak, kan het wel even duren.
GUIDO: Waar kijk je deze zomer meest naar uit?
Mathieu: Werchter, voorlaatste spot in de Barn, toch wel speciaal. Dat wordt iets ongelooflijks. Maar ook Dranouter, daar headlinen we, in het donker. We staan toch mooi op dat wereldfestival met onze Nederlandstalige pop!
 
foto: Mous Lambarat
(LAD)