De struggles van een Erasmusstudent in spe
Studeren in het buitenland, voor de een een droom, voor de ander een nachtmerrie. Toch is het aantal Erasmusstudenten sinds vorig jaar sterk toegenomen. Met een stijging van ongeveer 5,6 % is 2017 in vergelijking met 2016 een gloriejaar. Maar weet elke Erasmusstudent waar hij of zij aan begint en wat hem of haar nog te wachten staat? In de verste verte niet. Er komt zoveel meer bij kijken dan gedacht.
Het gemakkelijkste deel aan heel het proces is een land kiezen waar je graag zou studeren. Voor de meeste studenten staan Spanje, Frankrijk en Duitsland in de top drie. Maar daar blijft het echter niet bij. In de meeste hogescholen en universiteiten wordt gevraagd om een top drie van landen op te stellen én uw keuze te motiveren. Met een simpele “ik wil eens goed van’t padje gaan” geraak je er alleszins niet.
Wat ze je meestal niet meedelen, is dat je bijna geen of helemaal geen bisvakken mag hebben om in aanmerking te komen voor het Erasmus-programma. Wat wil zeggen dat je doorheen het jaar geen zekerheid hebt of je al dan niet mag vertrekken. De meeste scholen zullen tussen de herexamens door wel laten weten of je je valiezen al mag pakken, maar het is heel zelden dat deze informatie tijdig komt.
Vliegtuigtickets boeken zonder enige zekerheid te hebben of je wel mag vertrekken is één ding, maar op afstand, laat staan last-minute, nog een kot vinden is onbegonnen werk. Dat afscheidsfeestje dat je van plan was te geven, schrap je beter uit je gedachten. Tenzij je graag op het randje leeft en zonder enige zekerheid toch dat afscheidsfeestje geeft. Bye bye imago als je dan toch rood licht krijgt.
Krijg je daarentegen groen licht? Maak je dan maar klaar voor de ervaring van je leven.
Hier kan je alvast meegenieten van verschillende leuke anekdotes.