MATTHIAS SCHOENAERTS over 'Le Fidèle'
Als Matthias Schoenaerts de hoofdrol speelt in een film van Michaël R. Roskam, dan steken wij nieuwsgierig onze cinefiele voelsprieten uit.
In
Le Fidèle, een sterk drama gesitueerd in het Brusselse gangstermilieu, speelt hij Gigi, een bandiet met een hart die verliefd wordt op de jonge racepilote Bibi (Adèle Exarchopoulos). Het wordt een verscheurende, allesverterende liefde.
GUIDO: Le Fidèle is je derde langspeelfilm met Michaël. Jullie zijn vrienden. Is werken met een vriend altijd beter dan met een ‘gewone’ collega?
Matthias: Dat hangt af van de aard van de vriendschap. Met Michaël werkt het perfect. We hebben veel raakvlakken, maar ook verschillende invalshoeken. We voeden en inspireren elkaar, en we hebben vooral ook heel veel lol samen. We zijn allebei bezeten door wat we doen, maar we doen het graag. Vandaar dat we zoveel lol hebben.
GUIDO: Gigi is een elegante, bijna glamoureuze gangster.
Matthias: Ik vond het belangrijk om eens geen zware, logge, dreigende bandiet te spelen. Zo hebben we gangsters al vaak genoeg gezien in films.
GUIDO: Ik moest aan Patrick Haemers denken, de beruchte gangster uit de jaren tachtig.
Matthias: Het personage Gigi is er niet op geïnspireerd, maar in de fysionomie zit wel iets gelijklopends, dat is waar. Dat blonde haar en zo… Patrick Haemers had iets verfijnds, iets vrouwelijks, en Gigi heeft dat ook. Pas op: vrouwelijk is niet hetzelfde als verwijfd.
GUIDO: Hoe bedoel je?
Matthias: Het zit in de lichaamstaal, in de houding. Vrouwelijke karaktertrekken toelaten in jezelf, iets waar veel mannen voor terugschrikken. Zacht praten ook.
(roept) Nooit je stem verheffen, zoals nu!
(weer met zachte stem) Snap je? Vormelijk is Haemers misschien geen directe inspiratiebron geweest, maar wel een referentie. Gigi is geen crapuul. Hij doet crapuleuze dingen, hij is een bandiet, maar je voelt dat hij vanbinnen de kwaadste niet is. Hij is een eeuwige kwajongen die gangster is geworden omdat hij dat door omstandigheden heeft aangeleerd. Banken overvallen is waar hij goed in is.
GUIDO: Le Fidèle gaat over onvoorwaardelijke liefde. Is dat iets wat zo zeldzaam wordt in het echte leven dat we al een bioscoopticket moeten kopen om het nog eens te zien?
Matthias: Ik denk niet dat onvoorwaardelijke liefde zeldzamer wordt, maar wel complexer. Relaties en omgangsvormen worden complexer, maar daarom wordt onvoorwaardelijke liefde nog niet onmogelijk. In een wereld vol miserie en angst is het toch juist fijn dat je naar een film kan gaan die je eraan herinnert dat de liefde wel degelijk bestaat?
GUIDO: Adèle is vijftien jaar jonger dan jij.
Matthias: (schrikt) Is ’t echt? Verdomme ja.
GUIDO: Kan jij met om het even welke actrice van om het even welke leeftijd de toeschouwer doen geloven dat de vonk overslaat?
Matthias: Dat hangt af van individu tot individu, maar ik denk eigenlijk van wel. Als ik die actrice graag heb, waarom niet?
GUIDO: Is dat noodzakelijk?
Matthias: Het is zeker geen
conditio sine qua non, maar het helpt. Als er een echte vonk is, dan voel je dat.
Energy doesn’t lie. In deze film is dat zo. Gigi en Bibi, dat knettert. Als die vonk er niet is, dan wordt het technischer. Dat heb ik ook al meegemaakt, uiteraard. Techniek maakt evenzeer deel uit van ons vak.
GUIDO: De film bevat een paar spectaculaire overvalscènes, waarin je gemaskerd en zelfs met een stemvervormer acteert. Is het niet frustrerend voor een acteur als je je eigen gezicht en stem niet kan gebruiken?
Matthias: Nee, dat ging perfect. Het concept van die maskers was ijzersterk, want Gigi verbergt zich ook figuurlijk achter een masker. En die stemvervormer geeft iets speciaals. Ik vind dat
vet, het is een heel vies moment in de film. De maskers zijn ook bijzonder filmisch. Die gasten zien er echt gevaarlijk uit.
GUIDO: In Le Fidèle spreek je Frans en Brussels dialect. Ben jij een taalkameleon?
Matthias: Dat weet ik niet. Ik ben drietalig opgevoed, in het Italiaans, Nederlands en Frans. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik gemakkelijk talen absorbeer en ik doe dat ook graag. Ik vind het plezant om mensen uit Gent na te doen of zo. Taal opent deuren naar de wereld. Ik snap bijvoorbeeld niet dat er op het
Conservatorium in Antwerpen geen talen worden gegeven. Voor de rest een fantastische opleiding, maar geen talen. Dat gaat mijn petje te boven. Als je in België woont, moet je toch minstens Frans en Engels kunnen spreken? Als je die talen beheerst als acteur, dan kan je in Frankrijk gaan spelen, in Engeland, in Amerika… Wat ga je anders doen? Heel je leven in ’t Vlaams op dezelfde vierkante meter blijven spelen?
GUIDO: Hoe zeldzaam zijn fidèle mensen in de filmbusiness?
Matthias: Ik heb er toch al een aantal leren kennen. Ik heb nu al voor de tweede keer met Thomas Vinterberg mogen werken, bijvoorbeeld. Om me heen zie ik ook mensen die een soort pact hebben gevormd en die blijven samenwerken. Dus ja,
fidélité bestaat wel degelijk in de filmwereld, maar het blijft een
tricky business. Er lopen mensen in rond die elkaar messen in de rug steken. Maar dat is niet alleen zo in de filmwereld.
GUIDO: Heb jij al van die messen moeten ontwijken?
Matthias: In mijn persoonlijk leven wel, maar professioneel nog niet.
GUIDO: Is Felix van Groeningen nog kwaad op jou omdat je forfait hebt gegeven voor Belgica?
Matthias: Die is nooit kwaad geweest. Ik snap wel dat hij een beetje teleurgesteld was, want Felix is ook een passioneel iemand. Het is nooit leuk als iemand met wie je wil samenwerken het schip verlaat, maar kwaad is hij nooit geweest. Tenminste, ik heb dat toch nooit zo aangevoeld.
GUIDO: Je hebt tot nu toe vrijwel uitsluitend in auteursfilms gespeeld. Zou je het overwegen om eens het pak van een slechterik aan te trekken in een superheldenfilm? Of het pak van een Jedi of zo?
Matthias: Natuurlijk! Als het op mijn pad komt en het scenario is goed, waarom niet? Ik ben geïnteresseerd in dingen die ik nog niet heb gedaan. Welnu, zoiets heb ik nog niet gedaan. Drie maanden
green key, let’s do it. Het kan zijn dat ik het na twee dagen al beu ben
(lacht), maar het zou dan in elk geval wel een ervaring zijn geweest. Het leven zit vol verrassingen, en ik wil ze allemaal beleven.
GUIDO: Wat heb jij moeten opofferen om te staan waar je nu staat?
Matthias: Daar kan ik niet echt op antwoorden. Als ik al iets heb opgeofferd voor mijn carrière, dan is het de moeite waard geweest, en dan was het eigenlijk geen offer. Ik ben sowieso iemand die niet veel nadenkt over het verleden.
GUIDO: Hoe zou je carrière er hebben uitgezien als je nooit Michaël R. Roskam had ontmoet?
Matthias: Dan was er misschien geen carrière meer. Ik zat in een artistieke depressie, ik wou stoppen met acteren, toen Michaël me belde en zei dat hij eindelijk geld had gevonden om
Rundskop te draaien, een project waarmee we toen al vier jaar bezig waren. Wat heeft die film voor ons betekend? Wat heeft die film ons teruggegeven? Zoveel! Ik zou hier vandaag geen interviews zitten geven als Rundskop er niet was geweest, zo simpel is het.
Bekijk hier de trailer van Le Fidèle
(HDP)