Gilles De Coster: "Rechten gestudeerd? Ik heb een jaar op café gezeten"

In Nederland, waar eveneens een succesvolle versie van De Mol loopt, worden fanatieke volgers van het programma molloten genoemd. Die mallotige Hollanders toch! Oppermolloot Gilles De Coster, die ons dit keer vanuit Vietnam listig op het verkeerde been probeert te zetten in de jaarlijkse mollenjacht, blijkt als student een andersoortig dier te zijn geweest. Tip: het knort en wentelt zich graag in de modder.
 
GUIDO: Jij hebt Rechten gestudeerd aan de Universiteit Antwerpen, dacht ik?
Gilles Correctie: ik ben een jaar ingeschreven geweest. (lacht) Ik heb meer het varken uitgehangen in de studentenclub dan dat ik naar de les ben geweest. Het kwam vooral neer op een jaar op café zitten. Hoewel ik de gerechtelijke wereld zeer boeiend vind, lag de studie me niet. Pas tegen maart durfde ik dat thuis meedelen, met in mijn achterhoofd: joepie, zes maanden vakantie in zicht! Mooi niet, zei mijn vader. Hij verplichtte me om de examens mee te doen en op zijn minst te slagen voor een paar vakken, om te bewijzen dat ik geen onnozelaar ben. Ik heb er toen de vakken uitgekozen die me interesseerden, en daar heb ik goede cijfers voor gehaald. De rest deed ik gewoon pro forma en daarna ben ik iets anders gaan doen. Het had geen zin, ik ben zelfs eens het verkeerde examenlokaal binnengewandeld, waardoor ik zonder het te beseffen voor een prof van het tweede jaar zat.
GUIDO: Rechten lag je niet, maar er moet toch een reden zijn geweest waarom je je had ingeschreven?
Gilles: Het was een klassiek geval van de prachtige besluitvorming van een achttienjarige: ik ga rechten proberen, want dat is een brede vorming en daarna zien we wel. Terwijl ik er eigenlijk geen kloten van afwist.
GUIDO: Ik vind die redenering zo dom nog niet.
Gilles: Nee, maar slim is ze ook niet, dat kan ik je verzekeren. (lacht) Nu ja, ik heb me geweldig goed geamuseerd aan de unief.
 
Op kot in Antwerpen en Brussel
 
GUIDO: Wat ben je daarna gaan studeren?
Gilles: Een van de vakken die ik in de Rechten wel heb gestudeerd, was Politieke en Parlementaire Geschiedenis van België. Dat vond ik waanzinnig boeiend, en eigenlijk had ik toen Geschiedenis moeten gaan doen. Ik vind zelfs - maar da's een persoonlijke mening - dat elke journalist een historicus zou moeten zijn, om beter te snappen waarom dingen gebeuren en hoe vaak ze al eerder zijn gebeurd. Maar ik heb het niet gedaan. Ik ben Communicatie gaan studeren aan de Artesis Plantijn Hogeschool Antwerpen. Daarna heb ik nog een jaar Journalistiek gedaan in Brussel, aan de toenmalige Vlekho.
GUIDO: Zat je op kot?
Gilles: Ik woonde in Kontich. De eerste twee jaar moest ik pendelen, maar daarna heb ik in Antwerpen en Brussel op kot gezeten. Mijn studentenleven in Antwerpen speelde zich voornamelijk af in de buurt van de universiteit, rond de Ossenmarkt en in café De Prof. In Brussel lag mijn hogeschool in Schaarbeek, met welgeteld één studentencafé aan de overkant van de straat, dat ondertussen al gesloten is. Ik kan dus niet zeggen dat ik het studentenleven in Brussel grondig heb verkend. Brussel is ook te uitgestrekt om te voet van het ene café naar het andere te strompelen, al heb ik er wel leuke feestjes meegemaakt.
 
Studentenclubs kunnen ook plezant zijn
 
GUIDO: Sinds de tragisch uit de hand gelopen doop van Reuzegom staan studentenclubs onder druk. Terecht?
Gilles: Dat hangt af van club tot club. Heel stichtend is dat clubleven natuurlijk niet. Zeker de machtspelletjes tussen schachten en schachtentemmers zijn niet meer van deze tijd. Maar het basisidee dat studenten zich verenigen in clubs om te cantussen en zich te amuseren, daar blijf ik achterstaan. Da's tof en je leert er keiveel mensen door kennen. Maar zo'n doop, tja, ik kan me voorstellen dat dat in bepaalde clubs uit de hand loopt, zoals dit academiejaar helaas is gebeurd. Maar dat zijn excessen. Er zijn ook veel studentenclubs waar het wél plezant is en waar hechte vriendschappen worden gesmeed. Het zou jammer zijn als dat verloren gaat. Studenten hebben meer gezond verstand dan je denkt. Het zijn enkelingen die het verknallen voor de rest. Je mag trouwens niet vergeten dat die gasten van Reuzegom de rest van hun leven moeten omgaan met wat er is gebeurd, ook al zijn ze zwaar in de fout gegaan. Vergelijk het met een scoutsleider op een kamp waar een kind iets overkomt, of iemand die een fietser omver rijdt met de auto. Dat zijn dingen die je voor de rest van je leven meedraagt.
GUIDO: Was jouw studententijd de mooiste tijd van je leven?
Gilles: Mijn leven is nu veel plezanter, maar er zijn wel een aantal dingen uit die tijd die nooit meer terugkomen. De extreme luiheid die je je kunt permitteren bijvoorbeeld. (lacht) Ik zou geld geven om nog eens zonder schuldgevoel tot 's middags in mijn bed te kunnen blijven liggen! Anderzijds heb je als student geen nagel om aan je gat te krabben. Als je voor de zevende keer in vijf dagen een diepvriespizza aan het eten bent en leeft op verschraalde pils in plastieken bekers, dat is iets wat niet kan blijven duren. Ik heb er geweldig van genoten, maar mijn leven is vandaag nog mooier.
GUIDO: Zou je je studies anders aanpakken als je kon herbeginnen?
Gilles:Ik hoop dat ik de wijsheid zou hebben om Geschiedenis te gaan studeren. Of ik het zou halen, da's een ander paar mouwen. Los daarvan zou ik niet veel veranderen.

foto: SBS Belgium
(HDP)