Op een elektrische vouwfiets door Londen

Van een beetje brexitgewoel zijn wij niet bang, want tegen een dagtripje naar Swinging London zeggen we nooit no thanks. Typisch Engelse vervoersmiddelen als de London Underground - alias de Tube, de oudste metro ter wereld - en de iconische rode dubbeldeksbussen hebben we al uitentreuren bereden, maar fietsen door Londen, dat hadden we nog nooit gedaan. En ook daarvoor hebben we een typisch Britse oplossing gevonden.
Slechts vier procent van de Londenaars gebruikt de fiets om zich door de stad te verplaatsen. Wij hebben een aangeboren sympathie voor de underdog (of voor de lucky few, 't is maar hoe je 't bekijkt), dus wel wilden wel eens ondervinden hoe die minderheid zich voelt. We kozen er een zeldzame zonnige dag uit, sprongen gezwind op de Eurostar, namen de Tube naar Covent Garden en duwden de deur open van de Brompton Junction op Long Acre.
 
Slalommen tussen dubbeldekkers
 
De praktische, stevige vouwfietsen van Brompton zijn een 100% Londens product en uitermate geschikt om in de stad te rijden. In de Junction - de trendy flagshipstore van het fietsmerk - kun je er een kopen, laten onderhouden of uittesten. Dat laatste zien we wel zitten, want Brompton heeft zopas zijn eerste e-bike op de markt gebracht, de Brompton Electric. Eerst en vooral krijgen we een masterclass fietsvouwen. Dat ziet er eenvoudiger uit dan het is, maar eenmaal je de truc beet hebt, is de fiets in minder dan tien seconden op- of uitgevouwen. De batterij past vooraan op de stuurstang, heeft drie power-standen en zelfs een usb-uitgang om onderweg je smartphone op te laden. Even de zadelhoogte bijstellen, and off we go!
 
Links rijden met de fiets is geen heksentoer, je moet er alleen op letten altijd eerst naar rechts te kijken op een kruispunt. Als je even afgeleid bent, heb je soms de neiging om aan de verkeerde kant van de weg te gaan rijden, maar dat leer je snel af. Tussen de zwarte taxi's door rijden we naar de theaterwijk West End. De batterij - 2,8 kg licht, goed voor 30 kilometer - geeft ons een stevige boost telkens als we optrekken, wat de fiets bij momenten op een elektrisch scootertje doet lijken. Langs de National Gallery (meesterwerken van Europese schilderkunst, gratis toegang) en St Martin-in-the-Fields (parochiekerk van de Royal Family) komen we op Trafalgar Square terecht. Veel gelegenheid om de 51 meter hoge Nelson's Column te bewonderen hebben we niet, want we fietsen in een helse verkeerschaos met enorme rode dubbeldekkers en nerveuze, toeterende chauffeurs. Survival is de boodschap, tot we onder de Admiralty Arch het plein verlaten en op de roodgeschilderde Mall terechtkomen.
 
Racen door Hyde Park
 
Op de Mall is het autoverkeer een stuk kalmer (en op zondag zelfs verboden), waardoor het een stuk aangenamer fietsen is. The Mall is een ceremoniële weg die langs St James's Park kaarsrecht naar Buckingham Palace loopt. We fietsen naast de fiere, helmboswuivende ruiters van de Queen's Life Guard tot aan de poorten van het paleis. Nadat we daar, aan de voet van het Victoria Memorial, de tourist buzz in ons hebben opgenomen (nee, we hebben helaas geen glimp opvangen van Harry en Meghan) rijden we ter hoogte van Hyde Park Corner het gelijknamige park in.
 
Hyde Park, in 1536 door Henry VIII aangelegd als jachtdomein, is het grootste van de Londense Royal Parks. Het park laat zich lezen als een geschiedenisles, van bloederige duels in de 18de eeuw over de Great Exhibition van 1851 en protestmeetings van de suffragettes in de vroege 20ste eeuw tot legendarische openluchtconcerten van Pink Floyd, The Rolling Stones en Queen. We rijden langs de oever van de langwerpige vijvers The Serpentine en The Long Water op een breed fietspad waar we voluit snelheid kunnen maken om de batterij van de Brompton Electric uit te testen. Langs de Lancaster Gate rijden we het park weer uit.
 
Het praktische aan zo'n vouwfiets is dat je er ook moeiteloos mee op de metro kunt. Aan Lancaster Gate vouwen we de fiets op en nemen we de Central Line naar Greenford, een residentiële buitenwijk in West-Londen. We rijden een industrieterrein op tot bij het hoofdkwartier van Brompton, waar de vouwfietsen van het merk worden gemaakt en wereldwijd verscheept. Er is een klein museum, dat niet veel voorstelt, maar je ziet er wel dat de originele Brompton uit 1975 een bepaald funky fietsje was dat niet had misstaan in een vroege Spielberg-film. We krijgen een niet oninteressante fabrieksrondleiding, maar je moet al een heuse fietsfreak zijn om er de stevige toegangsprijs van £ 25 voor over te hebben.
 
In de lommerrijke buitenwijken
 
Greenford is een van de voormalige dorpen die in de loop der jaren door de Londense agglomeratie (goed voor 8,5 miljoen inwoners) zijn opgeslokt. Hier is het lekker fietsen; het lijkt soms of we ergens op het Engelse platteland aan het pedalen zijn. Op verborgen fietspaden, door parken en langs golfterreinen, door rustige woonwijken met very British terraced houses en over fietserbruggen boven de A40 (wat lijken de automobilisten in de file losers als je op zo'n leuk fietsje zit) komen we in het chique Ealing terecht. Aan Ealing Green, vlak bij de Ealing Studios (filmstudio waar onder meer The Theory of Everything werd opgenomen, over het leven van Stephen Hawking) houden we halt voor een uitgebreide pub lunch en a pint of Ruffled Feathers ale in gastropub The Grove. Bij een dampend bord braised lamb shoulder besluiten we dat de Britse hoofdstad verkennen op de fiets zelfs voor doorgewinterde Londentrippers een compleet nieuwe ervaring is. In Ealing Broadway nemen we tevreden de metro terug naar Covent Garden, waar we met spijt in het hart afscheid nemen van onze Brompton Electric.
 
(HDP)