JONAS GEIRNAERT, de filmstudent die een prijs won in Cannes
Jonas Geirnaert (21) was nog niet eens afgestudeerd aan de animatiefilmafdeling van de Gentse KASK (Hogeschool Gent) toen hij dacht: "Wat heb ik te verliezen, ik stuur mijn afstudeerfilm naar Cannes!"
En kijk: zijn grappige kortfilm
Flatlife kaapte daar zowaar de juryprijs weg, en voor-ie het zelf goed en wel besefte stond Jonas champagne te nippen met filmgrootheden als Michael Moore en Quentin Tarantino.
GUIDO: Sloegen je medestudenten niet purper uit van jaloezie?
Jonas: (lacht) Dat hebben me al veel mensen gevraagd. Tja, ofwel waren ze niet jaloers, ofwel konden ze het goed wegsteken...
GUIDO: Jouw bedje is nu wel gespreid, veronderstel ik. Opent een prijs in Cannes echt zoveel deuren?
Jonas: Euh, ja. Te gek voor woorden eigenlijk. Ik heb in de weken na het festival een 500-tal mails gekregen, waarvan er vele waren van mensen die met mij wilden samenwerken. Daar waren reclamebureaus bij, de filmwereld, de televisiewereld... Ik zou makkelijk ergens binnen kunnen geraken waar ik miljoenen verdien, maar aangezien me dat totaal niet interesseert, ga ik gewoon doen wat ik graag doe.
Zatte Hollandse studenten
GUIDO: Wat voor type student was jij?
Jonas: Nou, ik ben nogal een workaholic, eerlijk gezegd. Pas op, ik was geen streber, maar die opleiding animatiefilm was nu eenmaal waanzinnig leuk om te doen, en ik stak daar heel veel tijd in. Ik heb de afgelopen twee jaar 9000 tekeningen gemaakt, en geen enkele daarvan was tegen mijn zin.
GUIDO: Jonas! Nooit eens uitgaan, doorzakken, cantussen?...
Jonas: Oei! (lacht) Weet je, ik vind dat hele studentenleven een beetje raar. Ik heb een verschrikkelijke hekel aan studentendopen. Dat je je laat vernederen in naam van de camaraderie, gewoon om ergens bij te horen, dat snap ik niet. Kunnen die zich dan niet amuseren door gewoon te doen? Ik zit ook in de comedygroep Neveneffecten, en we gingen eens naar Groningen voor een festival. Daar moesten we dan overnachten in een studentenhuis. Nu, wat gebeurde daar om 8 uur 's morgens? Vijf zatte Hollandse studenten vielen onze kamer binnen. Ze gingen op ons hoofd zitten, begonnen ons uit bed te gooien en zo... (lacht) Tja, daar zie ik de lol toch niet van in hoor.
Zoveel mogelijk mensen bereiken
GUIDO: Met Flatlife breng je niet alleen visuele humor, ook de geluidjes zijn heel grappig. Heb je daar extra aandacht aan besteed?
Jonas: Ja, want de geluidsband is iets dat dikwijls nog wordt verwaarloosd in studentenfilms, terwijl dat eigenlijk even belangrijk is als het beeld. Probeer het maar eens: het is moeilijker naar een film te kijken waar een storing zit in het geluid dan naar een film met een beeldstoring. Ik heb in elk geval geprobeerd even origineel te zijn in het geluid dan in het beeld.
GUIDO: Korte animatiefilms hebben het zeer moeilijk om een publiek te bereiken. Misschien kan de opmars van de dvd daar iets aan veranderen?
Jonas: Misschien wel, al is dvd eigenlijk ook niet meer dan een opslagmedium. Een kortfilm op televisie of in de bioscoop, daar zitten weinig mensen op te wachten. Het is voor tv-bazen en bioscoopuitbaters veel interessanter om 10 minuten reclame te tonen, want daarmee valt geld te verdienen. En of dvd die trend zou kunnen keren, dat denk ik eigenlijk niet. Technisch gezien is het wel een kwaliteitsverbetering, maar ik vrees dat we daardoor toch geen breder publiek gaan bereiken.
GUIDO: Als dat al je ambitie is, natuurlijk.
Jonas: Ja, toch wel hoor. Iedereen die creatief bezig is, wil volgens mij zoveel mogelijk mensen bereiken.
(HDP)
www.flatlife.be