Jelle De Beule: "Mijn droom was om ooit bij Disney te gaan werken."

Na zijn rol in De Dag, de thrillerreeks van zijn spitsbroeder Jonas Geirnaert, maakt tv-maker Jelle De Beule nu ook zijn debuut als filmacteur. In The Best of Dorien B. speelt hij een doctor honoris causa in de Diergeneeskunde. Zou Jelle in het echte leven ook zo'n ronkende academische titel torsen?
 
Jelle: Verre van! Alhoewel, ik heb aan KASK gestudeerd in Gent, wat staat voor Koninklijke Academie voor Schone Kunsten. Maakt me dat per definitie geen academicus? (lacht) Nee, ik wou als kind tekenaar worden. In mijn jeugd waren de grote Disney-tekenfilms die ze nu aan het remaken zijn, zoals The Lion King, grote hits. Ik was een enorme fan en was zeer onder de indruk van de animatietechniek die ze toen gebruikten. Op mijn vijftiende besloot ik dat ik animator wou worden, een soort acteur die werkt met potlood en papier, die emoties van personages overbrengt in tekeningen. Dat ben ik dus gaan studeren aan KASK.
 
Werken bij Disney
 
GUIDO: Animatiefilm is niet de meest voor de hand liggende studierichting. Heb je ze moeten 'verkopen' aan je ouders?
Jelle: Eigenlijk niet. Al van toen ik een jaar of zes was, kregen mijn ouders constant van mij te horen dat ik striptekenaar wou worden. Tekenen was zo'n integraal onderdeel van mijn jeugd dat ze al vroeg beseften dat ik daar ooit wel iets mee zou gaan doen. Ik heb dan zelf de keuze gemaakt om tot mijn achttiende flink Latijnse te volgen in het secundair, en daarna ben ik vertrokken naar KASK. Dat was oké voor mijn ouders, al hebben ze later wel bekend dat ze hun hart hebben vastgehouden.
GUIDO: Wat waren je verwachtingen van die studie?
Jelle: Mijn droom was om ooit bij Disney te gaan werken, maar ik had de pech dat in die periode de handgetekende animatie stilaan begon te verdwijnen en moest plaatsruimen voor computeranimatie. Toen ik afgestudeerde, voelde ik aan dat ik als animator eigenlijk al was voorbijgestreefd nog voor ik was begonnen. Om ooit iets te betekenen in de animatie, had ik mezelf al meteen moeten omscholen. Bovendien sloeg ik in mijn laatste jaar de krant open, en wat stond met stip op één in de top-vijf van meest werkonzekere studierichtingen? Audiovisuele Kunsten, optie Animatie. (lacht) Het zag er dus niet goed uit, maar gelukkig was ik toen al aan het schrijven voor VTM, dus ik had een creatieve uitweg.
 
Eén keer Overpoort
 
GUIDO: Je bent afkomstig uit de ietwat ingeslapen gemeente Zele. Hoe was het om in de bruisende studentenstad Gent terecht te komen?
Jelle: Goh, ik was niet zo'n achttienjarige die plots alle remmen losliet toen ik in Gent op kot ging. In Zele ging ik bijna niet uit, gewoon omdat ik dat niet plezant vond, en in Gent deed ik dat ook niet. Ik ging wel eens met een paar vrienden op café, maar echte bacchanalen werden dat nooit. Ik ben achteraf wel in Gent blijven wonen, omdat je hier een rijk cultureel leven hebt, en dat is wel belangrijk als je zelf ook creatief bezig bent. De stadsmentaliteit is opener.
GUIDO: Ik heb de indruk dat kunststudenten zich over het algemeen minder in het studentenleven gooien dan anderen.
Jelle: Ik kan alleen maar voor mezelf en mijn richting spreken, maar bij ons klopte dat wel. Ik ben in mijn hele studententijd welgeteld één keer uitgeweest in de Overpoort. Cantussen en dergelijke, daar deden wij al helemaal niet aan mee.
 
Package deal
 
GUIDO: Was jij op KASK een klasgenoot van Jonas Geirnaert?
Jelle: Dat klopt. Ik ben met hem afgestudeerd en we waren als student ook al samen bezig met comedy, in het theater. En toen stuurde Jonas zijn afstudeerfilmpje Flatlife op naar Cannes, waar hij de publieksprijs won. Dat opende alle mogelijke deuren. Jonas kon overal naartoe; hij had zijn tafel maar vrij te maken voor de dikke contracten. (lacht) Nu was het zo dat wij met Neveneffecten de ambitie hadden om ooit iets voor tv te maken. Toen heeft Jonas een brief geschreven naar Woestijnvis, waarin stond: "Ik wil graag bij jullie komen werken, maar ik breng mijn drie maten mee." (lacht) De package deal van de immer solidaire Jonas Geirnaert. En dat heeft ons geen windeieren gelegd.
GUIDO: Was jouw studententijd de mooiste tijd van je leven?
Jelle: Nee, ik ben iemand die in het heden leeft. Ik vind altijd dat nu de beste tijd van mijn leven is. Echt waar. Ik heb geen aanleg voor nostalgie of melancholie.
GUIDO: Zou je iets veranderen als je weer achttien was?
Jelle: Nee. No regrets!

(HDP)

foto: A Private View