Balthazar: "Een album komt pas tot leven als je geconfronteerd wordt met het publiek"
MUZIEK
Minder dan twee jaar na het uitstekende Fever maakt Balthazar alweer een comeback met hun vijfde album, dat deels werd gecomponeerd tijdens de lockdown. Een gesprek met Jinte Deprez, een van de twee voormannen van de Kortrijkse groep.
GUIDO: Zou je kunnen zeggen dat Sand het kleine broertje is van Fever?
Jinte: Ik zou het eerder een grote broer noemen!
(lacht) Na de opnames van
Fever hadden we allemaal het gevoel dat we die groovy kant nog verder konden
pushen. We hadden het nog steeds in de vingers, zoveel was duidelijk.
Fever was dus eigenlijk een soort startpiste voor
Sand. In beide albums vind je dezelfde groove en energie terug. Het is duidelijk dat we de melancholische kant van
Rats of
Thin Walls achter ons hebben gelaten.
Wachtende zeeolifant
GUIDO: De lockdown van maart dwong Maarten en jou om de werkmethode aan te passen…
Jinte: Ons doel was om op het elan door te gaan en zo snel mogelijk een nieuw album uit te brengen. Bijna de helft van de liedjes is geschreven tijdens de
Fever-tour. De pandemie dwong ons ertoe anders te gaan werken. Maar ik kan niet zeggen dat we echt belemmerd werden.
Sand zou een ander album zijn geweest als er geen pandemie was. Zo hebben we meer gebruik gemaakt van drumsamples of bassynthesizers, omdat het onmogelijk was om met vijf in de studio te zitten.
Sand is dus duidelijk meer elektronisch dan
Fever.
GUIDO: De albumhoes is op zijn zachtst gezegd verrassend...
Jinte: Ze laat niemand onverschillig, en dat was ons doel. Toen een vriend mij voor het eerst een foto van dit beeld liet zien, vond ik het meteen interessant en verbazingwekkend. Met die zeeolifant wilde beeldhouwster Margriet Van Breevort ‘het wachten’ symboliseren. Dit standbeeld is te zien op de binnenplaats van het
Universitair Medisch Centrum in Leiden.
Homunculus Loxodontus (of
The One Who Waits) vertegenwoordigt dus de patiënt die op een consultatie wacht. Bij het componeren en opnemen van een album beseffen we niet altijd dat bepaalde elementen of thema's bijna systematisch naar voren komen. Tijd, de manier waarop die stroomt - wat vaak gesymboliseerd wordt door zand - en wachten, waren de rode draad voor dit nieuwe album. Het is een terugkerend thema op
Sand. Aanvankelijk was dit thema zuiver autobiografisch. Het symboliseert goed ons privéleven, ook binnen de groep. Een leven dat soms zeer vitaal is, maar kan worden onderbroken door momenten van rust en wachten.
GUIDO: Wachten is op dit moment een verschrikkelijk actueel onderwerp!
Jinte: We wilden onszelf niet vastklampen aan de actualiteit, maar het is duidelijk dat ook ons geduld op de proef wordt gesteld. En de tijd tikt nog steeds onverbiddelijk voort, zelfs als we ons noodgedwongen moeten afzonderen. Alles gaat sneller en sneller tegenwoordig.
Straks weer optreden
GUIDO: Optreden was de laatste maanden onmogelijk...
Jinte: We zitten al meer dan tien jaar onafgebroken achter het stuur, met Balthazar of met onze nevenprojecten. Dit is de eerste keer in twaalf jaar dat ik een jaar niet live heb gespeeld. Het zal je misschien verbazen, maar die gedwongen pauze heeft me veel deugd gedaan. Die routine van album-promo-tour kan erg vermoeiend zijn. Dat gezegd zijnde, mis ik de concerten wel. Een album komt pas tot leven als je geconfronteerd wordt met het publiek. De release van
Sand is dus echt speciaal in dat opzicht, omdat er geen concertdata konden worden gepland voor de komende maanden.
GUIDO: Denken jullie eraan om nevenprojecten nieuw leven in te blazen als jullie de komende maanden niet op tournee kunnen gaan?
Jinte: J. Bernardt en Warhaus bestaan nog steeds, maar zijn voorlopig
on hold gezet. Balthazar is duidelijk onze prioriteit en we houden van dit nieuwe album. We zitten in een heel bijzondere periode, en het is waar dat het niet gemakkelijk is als band, vooral vanuit een zuiver economisch standpunt, omdat het momenteel onmogelijk is om op tournee te gaan. Ik hoop dat we over een paar maanden die impasse kunnen doorbreken...
Tekst: Christophe Thienpont