Robin Pront over zijn megahit Zillion

Zillion is zinderend entertainment. In zijn wervelende film over de op- en ondergang van de meest beruchte discotheek van het land neemt Robin Pront je mee op een trip waar werkelijk álles larger than life is, niet in het minst de personages.

GUIDO: Hoe begin je aan een fictiefilm over mensen die nog leven en dus meekijken over je schouder?

Robin: Ik wou dit verhaal al vertellen zolang ik films maak. Op een bepaald moment heb ik mijn stoute schoenen aangetrokken en ben ik naar Frank Verstraeten en Dennis Black Magic getrokken met de mededeling dat ik graag een film wou maken over de Zillion. Ik kon toen al tegen Dennis zeggen dat hij zou worden gespeeld door Matteo Simoni, en Jonas Vermeulen stond klaar om de rol van Frank te vertolken, maar ik wou vooral hun versie van de feiten horen. Die mannen zijn nooit vies geweest van de spotlights en het zat erin dat ooit wel iemand hun verhaal zou willen verfilmen. Ergens vonden ze dat wel een eer, denk ik.

GUIDO: Wat als ze nee hadden gezegd?

Robin: Voor ik de film had gemaakt? Daar heb ik geen rekening mee gehouden. Hetzelfde verhaal vertellen met fictieve namen, dat was zo interessant niet geweest. Ik wou de film echt ophangen aan de Zillion, met naam en toenaam.

GUIDO: Brigitta Callens, de toenmalige Miss België en het lief van Frank, heet in de film nochtans Vanessa Goossens.

Robin: Je moet weten dat Frank Verstraeten in die periode nooit langer dan zes of zeven maanden bij dezelfde vriendin is gebleven. In de film wou ik iemand die hij in het begin leert kennen en vervolgens heel de rit mee beleeft aan zijn zijde. Ik heb anekdotes verzameld uit zijn volledige liefdesleven en die in één personage gegoten. Dat is Vanessa geworden.

GUIDO: Vanessa wordt gespeeld door Charlotte Timmers, in het echte leven jouw vriendin. Wil dat zeggen dat jullie 24/7 met de film bezig waren, zonder de knop om te draaien?

Robin: (aarzelt) Ja, maar het ging dan niet per se over het werk zelf, maar over triviale dingen op de set, dat het eten 's middags niet lekker was of zo. Je moet weten: na een draaidag ben je pompaf. Als je twaalf uur aan een stuk superintensief op een filmset hebt gestaan, dan is je pijp uit.

Adrenalinerush

GUIDO: Ik vind veel films tegenwoordig te lang.

Robin: Dat snap ik.

GUIDO: Zillion duurt bijna tweeënhalf uur, maar die tijd raast voorbij. Er zit geen enkel dood moment in de film.

Robin: Dat is fijn om te horen. Kevin Meul en ik hebben lang aan het scenario gesleuteld en met Bert Jacobs hadden we een heel goede monteur. Kijk, ik weet dat mijn eerste film D'Ardennen geen pretje was. Deze keer wou ik een film maken die echt entertaint. Ik wou mensen een good time bezorgen in de cinema. Films met een adrenalinerush, waarbij je in de bioscoopzetel bij je nekvel wordt gegrepen, die zie ik zelf ook graag.

GUIDO: Qua stijl moest ik aan de film Casino denken.

Robin: (knikt) Een van mijn favoriete films, die ik ook in mijn dossier heb gezet als groot voorbeeld. Het klopt absoluut dat Casino een invloed is geweest.

GUIDO: Daarmee spiegel je je aan Martin Scorsese, een van de beste filmmakers aller tijden.

Robin: Ja, maar dat is toch juist goed? Wat stel je dan voor, dat ik me spiegel aan de middelmaat?

GUIDO: In zijn hilarische bijrol als Dennis Black Magic steelt Matteo Simoni de show. Al na één seconde vergeet je dat het Matteo is. Was dat op de set ook zo?

Robin: Ja. Matteo heeft zich volledig gesmeten. De stem, de tics, de manier waarop hij een beetje voorovergebogen wandelt, hoe hij in de derde persoon over zichzelf spreekt... het was gewoon perfect.

GUIDO: Jonas Vermeulen is geen rijzige acteur, maar in de film lijkt hij kleiner dan hij is. Heb je daar filmische trucjes voor gebruikt?

Robin: Grote figuranten. (lacht) Echt waar!

Tekst: Herbert De Paepe