Baise-moi: De NV Van Bil

Voor wie door het leven moet met wat armtierig schoolfrans: 'baise-moi' betekent niet 'kus me' maar 'neuk me'. Het is meteen ook de titel van de ongemeen harde nihilistische roadmovie die in Frankrijk drie dagen na de première uit de zalen werd gehaald en een X-label kreeg opgeplakt. Resultaat: inmiddels kent iederéén de film en heeft-ie vanzelf de status van instant cultklassieker gekregen. Schrik dus niet als je in de zaal naast een zwetende Fransman zit, want bij ons komt de film wel in gewone roulatie. Met een waarschuwing weliswaar, die bioscoopuitbaters afraadt om jongeren in het juridische vacuum tussen 16 en 18 jaar in de zaal toe te laten. Tja, ze hadden die jonge gasten natuurlijk evengoed een uitnodiging op naam kunnen sturen...

Baise-moi wordt dus een hit, desnoods op video, dat staat nu al vast. Het is de verfilming van de gelijknamige cultroman van Virginie Despentes, die samen met Coralie Trinh Thi meteen ook voor de regie tekende. De meisjes Nadine en Manu (vertolkt door 2 ex-pornoactrices) leiden een luizenbestaan vol geweld en seksueel misbruik, tot er iets in hen knapt en ze samen op Thelma & Louisiaanse wijze het hazenpad kiezen, een spoor van moord, doodslag en rauwe seks achterlatend. Op zich is Baise-moi dus niet zo heel erg anders van opzet dan pakweg Natural Born Killers van Oliver Stone, The Doom Generation van Greg Araki of S. van Guido Henderickx, met dat verschil dat de seksscènes écht zijn. Hoofdrolspeelsters Raffaëla Anderson en Karen Bach laten zich gewillig langs alle kanten nemen en blazen met volle overgave meer dan één aria op de vleeskleurige fagot, en dat kan voor sommigen niet door de beugel in de reguliere filmzaal. Denk daarover wat je wil, maar die hele al-of-niet-porno-discussie leidt wel de aandacht af van de hamvraag: is Baise-moi een goeie film? Het antwoord is volmondig (sorry, we konden het niet laten) néén! Het verhaal is flut, de dialogen dunnetjes, het camerawerk weinig geïnspireerd en de muziek wérkt niet. En onze twee neukdozen? Dat ze creatief van bil kunnen gaan, hebben we volop kunnen zien, maar acteren is nog een ander paar mouwen: vooral Karen Bach suckt grondig (nogmaals sorry, het is sterker dan onszelf). Enfin, zonder die expliciete seks was Baise-moi een onopgemerkt B-filmpje gebleven; nu móet je bijna gaan kijken om te kunnen meepraten aan de toog. Bestond daar geen duur woord voor? Juist: marketing.

(JC)