Uit het GUIDO-archief: de studententijd van Elodie Ouedraogo
Elodie haalde een diploma Journalistiek aan de Katholieke Hogeschool Mechelen. "Ik weet eigenlijk niet meer precies waarom ik die studierichting heb gekozen," zegt ze. "Ik wou misschien iets met schrijven doen. Ik ben begonnen aan communicatiebeheer. Het eerste jaar was heel algemeen, toen kregen we van alles een beetje. Toen heb ik wel goed kunnen nadenken over welke richting ik verder uit wou. Dat is dan journalistiek geworden."
GUIDO: Wou je sportjournalist worden?
Elodie: Nee, niet bepaald. Ik schreef gewoon heel graag.
GUIDO: Ik veronderstel dat je toen ook al met atletiek bezig was?
Elodie: Zeker. Ik was toen nog geen profatleet, maar trainde toch al dagelijks.
GUIDO: Viel dat te combineren?
Elodie: Het is geen gemakkelijke combinatie geweest. Het heeft redelijk wat zelfdiscipline gevergd.
GUIDO: Had je een topsportstatuut?
Elodie: Nee, ik heb gewoon gestudeerd zoals iedereen. Dat was soms wel zwaar, maar ik heb het gewoon gedaan. Misschien had ik wel wat meer ademruimte gehad als ik mijn vakken en examens beter had kunnen spreiden, maar ik heb gewoon door de zure appel heen gebeten. Na drie jaar was ik er vanaf en kon ik me volop op de sport concentreren.
GUIDO: Bood de Katholieke Hogeschool Mechelen dan geen topsportstatuut aan?
Elodie: Ik weet het niet. Ik heb er zelfs nooit naar gevraagd. Indertijd zat ook roeier Stijn Smulders bij mij op school. Ik weet eigenlijk niet of hij een topsportstatuut heeft gekregen. Ik heb het me nooit afgevraagd. Ik wou gewoon studeren en er op drie jaar vanaf zijn.
GUIDO: Heeft het studeren je sportieve opgang niet afgeremd?
Elodie: Stoppen met studeren zou me misschien wel toegelaten hebben om iets vroeger serieus met mijn sport bezig te zijn, maar atletiek is een sport waarin je sowieso moeilijk al op je 21ste aan de top kunt staan. Je hebt dan de kracht, de snelheid en de uithouding nog niet. Daar kruipt jaren werk in, en dan pas komt je topmoment. Ik wou ook vermijden om op mijn 21ste al tijden te lopen die ik daarna niet meer zou kunnen kloppen.
GUIDO: Zat je op kot?
Elodie: Nee, ik pendelde elke dag naar huis in Tienen.
GUIDO: Heb je desondanks wat kunnen proeven van het studentenleven?
Elodie: Natuurlijk! Ik heb me geamuseerd. Ik was geen seutje die nooit uitging of niets dronk hé. Maar het moest wel altijd binnen de perken blijven. Dat is een keuze, en die is nodig als je zoals ik hoopte om ooit van je hobby je beroep te kunnen maken. Ik heb er zoveel voor teruggekregen.
GUIDO: Was Mechelen een leuke studentenstad?
Elodie: Ik moet eerlijk zeggen dat ik het daar niet zo gezellig vond. Hopelijk is het de laatste jaren wat verbeterd, maar in mijn tijd was Mechelen niet echt een place to be. Misschien was dat maar goed ook, want doordat er niet echt een bruisend studentenleven was in Mechelen, waren er minder verleidingen voor mij. Zo ben ik mijn prioriteiten niet uit het oog verloren. Wie weet wat er zou gebeurd zijn als ik in Leuven of Gent was gaan studeren? (lacht)
GUIDO: Bleef er tijd over voor studentenjobs?
Elodie: Nee, dat heb ik nooit gedaan. In het jaar moest ik studeren, en in de vakantie liep ik ieder weekend een wedstrijd. Ik ben mijn ouders wel dankbaar dat ze mij financieel altijd hebben gesteund, zodat ik nooit uit noodzaak ben moeten gaan bijklussen.
Tekst: Herbert De Paepe
Foto: Play