Uit het GUIDO-archief: de studententijd van Daan Stuyven
"Ik zat op de Academie in Antwerpen. Ik heb eerst een jaar Industriële Vormgeving gedaan, maar in die richting moest te veel worden gestudeerd naar mijn goesting," bekent Daan. "Ik ben dan overgeschakeld op Grafische Vormgeving, dat was simpeler. Ik kan niet goed studeren en leer niet graag dingen uit het hoofd. Ik heb bijvoorbeeld ook moeite om de teksten van mijn songs te onthouden. Ik wou artiest worden, een los en vrij leven leiden. Echt zware materie gaan studeren, dat zag ik niet zitten."
GUIDO: Heb je je diploma gehaald?
Daan: Ça se discute. Ze hebben me willen buitensmijten omdat ik een recordaantal afwezigheden had. Gelukkig heeft de directeur dat kunnen tegenhouden, zodat ik toch mijn diploma heb gekregen, hoewel ik het eerlijk gezegd misschien niet echt had verdiend. Ik was een ramp als student. Wij gingen altijd 'studeren' aan het Galgenweel, de vijvers op Linkeroever. In de praktijk kwam dat neer op in slaap vallen op je cursus. Als student haal je altijd twee keer meer onnozelheden uit dan wordt getolereerd. (lacht) Een slappe ressort trek je nóg harder aan dan een strakke, als je begrijpt wat ik bedoel.
GUIDO: Zat je op kot?
Daan: Ja, een mooi en groot kot. Dat was plezant, want er kwam veel volk over de vloer. Een heel gezellige bedoening: iedereen kwam 's middags bij mij zijn boterhammen opeten. Een fantastische tijd. Er heerste een gevoel dat alles kon. Er was weinig stress, weinig druk, we voelden ons vrij.
GUIDO: Wat was je stamcafé?
Daan: Het Oerwoud, dat toen nog een echt rock-'n-rollcafé was met live-optredens. Daar liep je veel muzikanten tegen het lijf. Terwijl ikzelf in die periode juist muzikant af was. Ik had toen net mijn periode met Volt achter de rug, een van mijn eerste projecten. Volt was eigenlijk pure eighties. In Antwerpen stond ik bijgevolg bekend als een Pet Shop Boys-achtig figuur, wat in die periode volkomen fout was. De eerste jaren werd ik zowat gemeden. Muzikanten wilden liever niet met mij gezien worden. (lacht)
GUIDO: Was je studententijd de mooiste tijd van je leven?
Daan: Wel, daarna ging het toch wel eventjes bergaf. Twee dagen voordat ik mocht gaan doppen, schrok ik plots wakker: oei, ik moet gaan werken! Toen heb ik snel met een vriend een bvba opgericht en ben ik grafisch vormgever geworden. Platenhoezen ontwerpen en zo. Ik heb toen een tijd keihard gewerkt, maar na een paar jaar voelde ik me al oud. In dat wereldje werd van mij verwacht dat ik een 'dynamische vlotte jongeman' was die met een Saab rondreed, maar ik voelde me een afgeleefde ouwe zak. Toen heb ik besloten toch maar opnieuw muzikant te worden. Al die verantwoordelijkheid en sérieux zijn aan mij niet besteed. Ik wil niet de hele dag achter een bureau zitten terwijl ik eigenlijk liever stoned wou gaan zwemmen. Ik ontwerp mijn eigen hoezen, maar dat is het enige wat ik nog doe met mijn diploma. Nooit word ik nog grafisch vormgever! Ik trek me nog liever terug in de natuur en leef van wat ik vind. Ik wil niet meer nine-to-five werken. Niet dat ik neerkijk op mensen die dat wel doen, maar volgens mij moet je ergens heel gepassioneerd mee bezig kunnen zijn. Al is het met pinten pakken. (lacht)
Tekst: Herbert De Paepe
Foto: Dirk Annemans