Uit het GUIDO-archief: de studententijd van Otto-Jan Ham
"Ik heb communicatie gestudeerd op de toenmalige EGON in Gent, nu de Arteveldehogeschool," aldus Otto-Jan. "Dat was wel op mijn lijf geschreven: kleine groepjes en geen grote pakken leerstof. Grote inspanningen heb ik nooit gedaan. ik ging absoluut niet veel naar de les en heb toch zonder al te veel moeite een diploma behaald. Het is waarschijnlijk ook wel niet de zwaarste opleiding ter wereld."
GUIDO: Was je dan zo’n slechte student?
Otto-Jan: Ach, ik vond studeren eerlijk gezegd een beetje tijdverlies. (grijnst) Deftige notities zoeken enkele dagen voor een examen, totaal geen systeem in mijn leermethode en als ik lang naar dezelfde pagina keek, begonnen de letters te dansen. Ik ben trouwens ongelooflijk chaotisch gebleven en ik kan me jammer genoeg nog steeds niet langer dan twaalf seconden concentreren.
GUIDO: De rest van de tijd dook je in het uitgaansleven?
Otto-Jan: Ik was zeker geen hardcore student. Nu ik eraan denk: ik ging zelfs steeds naar huis terug van zodra ik kon. Studentenclubs en dergelijke waren ook niet aan mij besteed. Ik heb er niets tegen, maar ik had geen zin om wat geforceerd een nieuwe vriendenkring uit bouwen. Mijn leven is niet opnieuw van nul begonnen toen ik in Gent aankwam. Het is niet zo dat ik toen al mijn huidige vrienden heb gemaakt, zoals velen. Ik had al een vriendengroep die in Gent naar school ging en we konden het ons niet veroorloven om ganse dagen op café te spenderen. Maar dat is voor mij nu net het mooie aan studeren: je leert den Aldi echt appreciëren. (lacht) Soms, als ik daar nu nog eens rondloop, mis ik het zelfs een beetje. Dan zit ik de ganse tijd te denken: shit man, die hamburgers heb jij vroeger nog veel gegeten! Met drie euro kon ik een feestmaaltijd op tafel toveren. Dat in combinatie met het lekkerste bier van de wereld, het Aldi-huismerk Schultenbräu, en ik was een tevreden student. Het komt er trouwens te weinig van om die godendrank nog eens te nuttigen.
GUIDO: De jonge Otto-Jan Ham zat dus nooit op café?
Otto-Jan: (denkt lang na) Eigenlijk echt niet veel, door mijn constant gebrek aan geld in die tijd. Ik leidde zeker geen teruggetrokken bestaan, maar ik was niet elke dag op café te vinden. Meestal bestond mijn avond uit een diepvriespizza, enkele blikken Schultenbräu en een paar joints smoren op een vriend zijn kot. (lacht) De nachtelijke trektochten van kot naar kot op zoek naar bier liggen trouwens nog zeer vers in mijn geheugen. De Overpoort heb ik zelfs nooit bezocht. Nu kom ik daar af en toe om plaatjes te draaien en het blijft een zeer bedreigende omgeving voor mij. Ik hou niet van te veel volk dat te uitgelaten is. Ik ben een echte tooghanger. Wat lullen tegen iedereen die het wil horen en de grote levensvraagstukken oplossen met alcohol in je lichaam, zalig! Het grappige is wel dat ik nu geregeld te vinden ben in cafés die ik vroeger echt verschrikkelijk vond, terwijl ik daar nu zeer graag vertoef.
GUIDO: Was je studententijd, zoals het cliché het wil, de beste tijd van je leven?
Otto-Jan: Absoluut niet! In mijn studententijd liftte ik veel en toen ik werd opgepikt, hoorde ik steevast hetzelfde verhaal: geniet van je studentenleven, want het wordt niet meer beter. Ik heb me dan heilig voorgenomen dat dit bij mij niet het geval zou zijn. Ik heb me te pletter geamuseerd, maar het was zeker niet de mooiste tijd van mijn leven. Ik zou het ook wat zonde vinden om te denken dat alles na je studententijd tegenvalt. Het leven is voor mij alleen maar toffer geworden. (komt op dreef) Fuck it, als je geld verdient en op je eigen benen staat, begint het plezier pas. Ik verlangde als student ook naar het werkleven. In mijn ogen zat ik toen in een status quo. Ik wil niet te prekerig klinken, maar veel studenten hebben volgens mij het gevoel dat ze hun plannen niet kunnen waarmaken. Je hebt dromen en voornemens, maar je hebt de middelen niet om ze te realiseren.
Tekst: Sander Ampe
Foto: VRT