Uit het GUIDO-archief: de studententijd van Goedele Liekens
"Ik woonde in het Leuvense, kom uit een katholiek nest en heb tot mijn achttiende bij de nonnen op school gezeten," vertelt Goedele. "Ik had het dus wel een beetje gehad, en ik vreesde dat als ik in Leuven op kot zou gaan, mijn moeder elke avond met een kom soep voor mijn kot zou staan. Ik ben dus ver weg gevlucht, naar Brussel, naar de VUB. Daar heb ik eerst klinische psychologie gedaan, dat was vijf jaar. Daarna heb ik nog familiale en seksuologische wetenschappen gestudeerd aan de KU Leuven, want dat was de enige plaats waar je dat kon doen in Vlaanderen. Voor de VUB had ik gekozen om van huis weg te zijn."
GUIDO: Was je studiekeuze ook een vorm van je afzetten tegen dat nonnenverleden?
Goedele: Psychologie is niet direct een libertijnse studierichting te noemen, toch? Ik herinner me wel nog discussies thuis, waarbij mijn vader zei: "Wat is dat daar allemaal op die universiteit? Wat is dat daar eigenlijk voor een rood nest?" (lacht) Nu was ik eigenlijk niet zo heel overtuigd van mijn studierichting. Ik weet nog dat ik bij de inschrijvingen twijfelde tussen diergeneeskunde, geneeskunde en psychologie. Toevallig heb ik daar de beste richting uitgekozen, waar ik vandaag nog altijd veel aan heb. Je kunt op alle vlakken iets doen met psychologie. Niets is toeval hé, dat heb ik later dan wel geleerd in mijn vak. Er zal onbewust wel ergens een reden geweest zijn dat ik voor psychologie heb gekozen, maar het bleek echt een superrichting te zijn. Je kunt er werkelijk alle kanten mee uit.
GUIDO: Vergelijk Brussel en Leuven eens als studentenstad?
Goedele: Eigenlijk kan ik dat niet, want mijn echte studententijd heb ik in Brussel beleefd. Toen ik daarna die extra studie deed in Leuven, werkte ik al en kwam ik met de auto naar de lessen. Toen was ik niet echt meer bij het studentenleven betrokken. Ik ben trouwens nooit het soort student geweest die naar cantussen en dopen ging. In de richting psychologie was dat not done. Dat paste niet bij onze stijl.
GUIDO: Tijdens je studies werd je Miss België.
Goedele: Ja, dat kwam er ook allemaal bij. Ik werkte al voor de Nederlandse televisie toen ik familiale en seksuologische wetenschappen deed, als jobstudent. Ik was toen al een beetje bekend, wat door sommige proffen niet in dank werd afgenomen. Ik ben altijd een beetje rebels geweest in mijn uitspraken, ben nooit een braaf mutske geweest, en sommige proffen vonden het niet zo leuk dat ik tegen hun heilige huisjes schopte.
GUIDO: En je medestudenten? Hoe reageerden die toen Goedele de seksspecialiste over de campus liep?
Goedele: Dat viel goed mee. Die deden daar zeker niet onnozel over. Het zijn vooral de buitenstaanders die dat doen. Op café, in een zotte zatte bui, gebeurde het natuurlijk wel eens dat een brallende student kwam aandraven met de seksproblemen van een van zijn drinkebroers, maar dat vond ik meestal wel grappig. Ik kon daar goed mee om. Vandaag word ik nog steeds dikwijls aangesproken. Ik probeer te vermijden dat ze me als praatpaal gebruiken, want op den duur word je een soort moeder Teresa. En dat is allemaal begonnen aan de toog in Brussel. (lacht)
Tekst: Herbert De Paepe
Foto: Michiel Hendryckx