Uit het GUIDO-archief: de studententijd van Gunter Lamoot
Wedden dat Gunter Lamoot geen doorsnee studententijd achter de rug heeft? "Dat klopt," lacht hij. "Ik heb twee keer het eerste jaar pol & soc geprobeerd in Leuven, maar dat lukte niet echt. Het interesseerde me ook niet, met navenante resultaten. Dan ben ik overgestapt naar het RITS in Brussel. Van opleiding ben ik televisieregisseur."
Gunter: Na het vrije kotleven in Leuven kwam ik in Brussel terecht in een soort peda, maar ik werd daar depressief. Ik zat er samen met Vlekho- en Ehsal-studenten, die een heel andere attitude hadden dan de vriendenkring die ik in Leuven had opgebouwd. Maar ja, ik moest van mijn ouders verplicht op kot in Brussel. Ik kende daar niemand en moest helemaal vanaf nul beginnen. Brussel was ook veel te groot en te anoniem voor mij. Ik hou wel van een zekere kneuterigheid in mijn woonplaats. Grote steden zijn fijn om op citytrip naartoe te gaan, maar niet om in te wonen. Bovendien zaten de mensen van het RITS vaak aan de andere kant van Brussel op kot, wat het moeilijk maakte om contacten te leggen.
GUIDO: Heb je het zwijn uitgehangen als student?
Gunter: In Leuven heb ik Bart Vanneste leren kennen, momenteel beter bekend als Freddy De Vadder, en even later ook Piet De Praitere. Zeker onder invloed van Vanneste ben ik toen wel in een zekere zwijnerij beland. Maar achteraf gezien waren die op het eerste gezicht mislukte jaren in Leuven het beste wat me ooit is overkomen. Het feit dat ik die mensen heb leren kennen, is bepalend geweest voor wat ik later ben geworden, en ook voor hoe ik denk over de dingen.
GUIDO: Je hebt toen gestudeerd aan de universiteit van het leven.
Gunter: Inderdaad. Het klinkt lullig, maar ik versta perfect wat je wil zeggen.
GUIDO: Hoe stond je tegenover het fenomeen van de studentenfolklore?
Gunter: Lintjes en cantussen en zo? Dat was een wereld apart, waar ik weinig mee te maken had. In de pol & soc werd er toen niet gedoopt in Leuven, dus daar bleef ik van gespaard. Vlak naast onze fakbar lag het Huis der Rechten, en daar heerste toch een heel andere sfeer. De muziek was anders, het ging er luidruchtiger aan toe, ze liepen rond met van die lintjes... Dat trok me niet zo bijster aan, al zullen daar ongetwijfeld ook wel toffe mensen bij zijn geweest.
GUIDO: Haal eens een studentikoze anekdote uit de gracht?
Gunter: Niet dat ik er trots op ben, maar ik herinner me dat ik op een nacht in de fakbar wat te ruw met het sanitair ben omgegaan, zodat de kelder begon onder te lopen. Toen kreeg Bart Vanneste de schuld. (lacht) Hij had de naam het grootste zwijn te zijn, en ik de brave jongen die met hem meeliep, maar eigenlijk was het vaak omgekeerd en was ik de grootste klootzak. Wat later in het echte leven ook nog is gebleken, maar soit. Waarom ik dat toen deed? Geen idee. Je bent jong, je drinkt voor de eerste keer te veel pinten, en dan ga je in het holst van de nacht dingen kapot schoppen. Hoe achterlijk moet je zijn om zoiets te doen? Ik schaam me daar nu wel voor, maar ja, het hoort er blijkbaar bij.
GUIDO: Je studeerde nog aan het RITS toen je een kans kreeg in een radioprogramma van Kamagurka.
Gunter: Studio Kafka, samen met Bart en Piet. We hadden toen een humorwedstrijd van Studio Brussel gewonnen. Dat was voor ons alledrie ons eerste publieke wapenfeit. Van de huis-, tuin- en keukenvlijt aan de studententafel recht naar een programma op de nationale radio, samen met mijn grootste held Kama. Eigenlijk kan je dat zien als een soort onbedoelde stage. Zo is het toch nog goed afgelopen is met die zwijnen uit Leuven.
GUIDO: Was je studententijd de beste tijd van je leven?
Gunter: Ik vergelijk het leven met een driebultige kameel. Je studententijd is één van die bulten, en als je de rest van je leven nog twee van die welgevulde bulten mag beleven, dan mag die kameel zich met een gerust gemoed te goed doen aan het dorstlessende water wanneer hij uiteindelijk de oase bereikt. (lacht) Is dat geen mooie afsluiter?
GUIDO: Ik ben ontroerd.
Tekst: Herbert De Paepe
Foto: Dirk Annemans