Nieuw in de cinema: 'Queer'
Nauwelijks negen maanden na zijn erotische tennisthriller Challengers bewijst de Italiaan Luca Guadagnino andermaal dat hij wellicht de meest interessante filmmaker van het moment is.
Met Queer verfilmt Guadagnino de gelijknamige novelle van William S. Burroughs uit 1985. Je reist naar het überbroeierige Mexico City, ergens in de jaren '50, waar homoseksuele expats uit de Amerikaanse Midwest hun tijd vergooien aan tequila, mescal, sigaretten en vrijblijvende seks. Een van hen wordt verliefd op een veel jongere ex-militair. Na een passionele affaire trekken ze samen naar Zuid-Amerika, op zoek naar een mythische jungleplant die telepathie zou opwekken.
Guadagnino en zijn scriptwriter Justin Kuritzkes goochelen in deze virtuoze prent met alle betekenissen van het woord queer. Zet je schrap voor onverbloemde homoseks (met Daniel Craig in de hoofdrol, die we nu wel helemaal zeker nooit meer zullen terugzien als James Bond), maar ook voor hoogst bizarre, hypnotiserende scènes vol wervelend surrealisme. In drie hoofdstukken en een epiloog penseelt de genadeloze estheet Guadagnino een pijnlijk mooie ode aan het slepende junkieverdriet van Burroughs. In het Mexicaanse hoofdstuk zou je op vrijwel elk moment het beeld kunnen stilzetten, om het in te kaderen als een ode aan Edward Hopper. Tijdens de ayahuascatrip in de jungle, wanneer Craig en zijn soldaat letterlijk onder elkaars huid kruipen, vermoed je dan weer dat de geest van Fellini nog steeds rondwaart in de Cinecittà-studio's in Rome, waar Queer werd opgenomen.
Dit is fascinerende, compromisloze cinema voor hoofd en ziel. Geniet niet alleen van de beeldenpracht, maar ook van de muziek van Trent Reznor & Atticus Ross, uitgekiend aangevuld met anachronistisch gedropte songs van Prince, Nirvana en Sinead O'Connor.
Nog een tip voor kunstliefhebbers: niemand minder dan de Gentse schilder Michaël Borremans heeft een bijrol als een cynische arts die in één oogopslag de opiumverslaving van het hoofdpersonage doorziet.
Tekst: Herbert De Paepe