Gouden spike : Cédric Van Branteghem
"HET VERGT MEER MOEITE OM ACHTER MIJN BUREAU TE GAAN ZITTEN DAN OM MIJN SPIKES AAN TE TREKKEN" Ons bescheiden landje heeft weer een bijzonder mooi sportjaar achter de rug. Kim Clijsters won de Masters en haar naamgenoot op de atletiekpiste, Kim Gevaert, behaalde tweemaal zilver op het EK in Munchen, wat haar zeer terecht de Gouden Spike en tal van andere onderscheidingen opleverde.
Door al dat vrouwelijk sportgeweld zou een mens bijna die andere Gouden Spike van 2002 uit het oog verliezen. Cédric Van Branteghem zette nochtans op datzelfde EK een zeer puike prestatie neer door in de finale zesde te worden op zijn favoriete afstand, de 400 meter. Ondertussen is de 23-jarige Cédric onder een topsportstatuut bezig aan zijn eerste licentie handelswetenschappen aan de Hogeschool Gent (IAJ met tweede lic.), na eerst twee gespreide kandidaturen TEW gevolgd te hebben aan de RUG. Cédric staat zowel op als naast de piste bekend als een uiterst sympathieke knul, en dat blijkt zeer fijn te kloppen.
GUIDO: 2002 was een heel goed jaar voor jou: zesde op het EK in Munchen en winnaar van de Gouden Spike. Een enorme stimulans voor de toekomst?
CÉDRIC: Dat klopt. Het EK was fantastisch, de bekroning van mijn seizoen eigenlijk. De Gouden Spike die ik gekregen heb, is echt wel de beloning voor mijn ganse seizoen, de erkenning dat alles wat ik vorig jaar gepresteerd heb, niet onopgemerkt is voorbijgegaan. Dat is natuurlijk een enorme motivatie om het in de toekomst nog beter te doen.
GUIDO: Hoe moeilijk wordt het dan om je nog op de studies te concentreren?
CÉDRIC: Heel moeilijk. Ik leef de laatste tijd zowat als een prof: tweemaal per dag trainen, tussendoor veel rusten, kine, doktersbezoeken, nog wat bezig zijn met managementcontracten, sponsors en andere zaken. Ik heb door de vele trainingen ook meer nachtrust nodig dan een normale student. Om dan nog de studies erbij te nemen... Het is altijd wel zoeken naar een gaatje om wat te studeren. En ook de motivatie speelt een rol, want als het zodanig goed gaat, vergt het meer moeite om achter mijn bureau te gaan zitten dan om mijn spikes aan te trekken en te gaan trainen.
>> DE SPREEKWOORDELIJKE DRUPPEL
GUIDO: Je geniet een topsportstatuut, maar dat liep aanvankelijk niet van een leien dakje. Hoe kwam dat?
CÉDRIC: Eerst zat ik op de RUG en daar werd het topsportstatuut niet zo goed toegepast, vond ik. Ik kreeg bepaalde faciliteiten en had ze op papier allemaal, maar in de praktijk bleek dat dan toch redelijk moeilijk te zijn. Zo bleek het twee jaar geleden bijna niet mogelijk om een examen te verzetten voor de Universiade in Peking, waardoor ik die heb laten liggen. Dat was eigenlijk de druppel die de emmer deed overlopen. Dan ben ik overgestapt naar handelswetenschappen aan de Hogeschool Gent, en daar heb ik vanaf het begin een enorm goede medewerking gekregen. De studies sluiten er ook nauw bij aan, ik ben gewoon van de tweede kandidatuur TEW naar de eerste licentie handelswetenschappen gegaan zonder iets bij te doen. De school is nu ook mijn sponsor. Ze helpen me in alles om de omstandigheden zo optimaal mogelijk te maken.
GUIDO: Mis je het echte studentenleven nooit?
CÉDRIC: Nee, zeker niet. Verre van zelfs. Van het studentenleven geniet ik nu niet meer, maar ik heb het wel meegemaakt. Tijdens mijn kandidaturen was ik nog niet op het niveau waar ik nu ben en toen heb ik de ganse boel van traditionele fuiven in de Vooruit en de Overpoortstraat en Kristalnachten wel meegemaakt. Ik weet dus wat het is. Ik ben er ook wat uitgegroeid eigenlijk. Door mijn topsport spreid ik mijn jaren, maar heel wat vrienden werken nu al, dus die zijn ook uit het studentenleven. Als we tijdens de week al eens afspreken om iets te gaan drinken, moeten zij er de volgende morgen ook vroeg uit. Ik heb er de drang niet meer naar, en heb zeker niet het gevoel dat ik iets aan het missen ben.
GUIDO: Wanneer zien we je nog eens in Vlaanderen op de piste?
CÉDRIC: Het hoofdobjectief blijft toch altijd de outdoor. Deze zomer is er het WK in Parijs.
Stefan Vanthuyne