De indringer
De deelnemers aan
De Nacht van het Examen zullen het je graag bevestigen:
De indringer is een uitstekende film. Dit langspeelfilmdebuut van Frank Van Mechelen, die eerder al afleveringen van
Heterdaad,
Stille Waters en
Aspe regisseerde, zal nog lang nazinderen.
Dat
De indringer zo'n voltreffer is geworden, ligt in de eerste plaats aan het solide scenario van Ward Hulselmans. Die ken je als de man die zowat alle goeie misdaadreeksen voor tv heeft geschreven: van
Niet voor Publicatie over
Heterdaad tot
Witse. En hij heeft een prachtjob gedaan met
De indringer. Het verhaal - gebaseerd op ware gebeurtenissen - zit bijzonder goed in mekaar. Tom Vansant (een gedreven Koen De Bouw) is urgentiearts. Wanneer op een dag zijn 12-jarige dochter verdwijnt, bijt hij zich vast in haar dossier. Hij wil kost wat kost weten wat er met haar is gebeurd. Wanneer een weggelopen meisje 's nachts in een stationscafé beweert dat ze Toms dochter heeft gezien, komen de zaken in een stroomversnelling terecht. Tom volgt het meisje naar een piepklein jagersdorpje in de Ardennen, waar hij op een muur van zwijgzaamheid stoot.
Het geweldige aan De indringer is dat niets is wat het lijkt. Hulsemans tovert om het kwartier een nieuwe verrassing uit zijn mouw, zodat de spanningsboog nooit verslapt. Sommige scènes zijn ijzingwekkend, zoals wanneer Tom een kaars maakt met de fotosnippers van z'n dochter erin. Van Mechelen heeft dit materiaal vakkundig verpakt, en bovendien is zijn acteursregie om van te snoepen. Zoals gezegd is Koen De Bouw perfect als de obsessief naar z'n dochter zoekende vader. Hij heeft er de karakterkop voor. Maar let ook op Filip Peeters, die een glansprestatie neerzet als de mysterieuze boswachter. Zijn ultieme confrontatie met Koen De Bouw is een heuse clash der titanen, à la De Niro versus Pacino in Heat, maar dan op z'n Vlaams. Toch is de revelatie van deze film de jonge Maaike Neuville, die vrijwel zonder woorden het fragiele meisje Charlotte Florent verbazend veel diepgang weet te geven. De onpeilbare tristesse in haar ogen, waarachter een beschadigde ziel schuilt, geeft blijk van puur acteertalent.
(JC)