GUIDO: Wat heb je gestudeerd?
Van Landuyt: Toneelschool, aan de Studio Herman Teirlinck in Antwerpen.
GUIDO: Was het een ruige tijd? Zwijnerij in studentenclubs?
Van Landuyt: Toneelscholen hebben geen studentenclubs, bij mijn weten. Wat we wel deden was naar de Pallieter gaan, het café tegenover de school. Maar eens je begint te werken in ons vak wordt dat moeilijk. Ik ga eigenlijk zelden of nooit nog naar een café, want 's avonds speel ik en overdag moet ik repeteren.
GUIDO: Je speelde ooit een clubstudent in Ad Fundum.
Van Landuyt: Ja, als voorbereiding daarop zijn we inderdaad studentendopen gaan bezoeken, hebben we meegedaan aan cantussen... We hebben ons daar heel goed op voorbereid, hebben ook studentenclubs gevolgd en zo.
GUIDO: Waren er ook student-adviseurs op de set die jullie konden wijzen op eventuele fouten tegen de studentencodex?
Van Landuyt: Nou, die hadden we in de persoon van Axel Daeseleire, die zelf in een studentenclub heeft gezeten.
GUIDO: Andoverpia!
Van Landuyt: Ja. Het liep daar eigenlijk vol met ex-studenten die nog cantor geweest waren of preses of weet ik veel wat.
De zwijnenstreken van Axel Daeseleire
GUIDO: Axel Daeseleire, nu je er toch over begint, heeft in zijn studententijd streken uitgehaald waarover hij zelfs nu nog niet durft te spreken.
Van Landuyt: (grinnikt) Dat kan ik me levendig voorstellen van Axel.
GUIDO: Jij weet toch toevallig niet meer?
Van Landuyt: (zet een onschuldig gezicht op) Ik heb geen flauw idee.
GUIDO: Je stamcafé was dus de Pallieter. Hele nachten doorzakken?
Van Landuyt: Nu is de Pallieter een beetje vrolijker gemaakt qua kleuren, maar in mijn tijd was dat letterlijk een bruin café. Het was een kroeg waar je binnenging en bleef plakken tot de zon opkwam en de mensen naar hun werk gingen. Als wij toen naar school moesten, dan gingen we ofwel rechtstreeks ofwel kropen we nog voor een uur of twee in ons bed.
GUIDO: Herinner je je memorabele avonden?
Van Landuyt: De Pallieter was eigenlijk vooral een verzamelplaats waar we niet alleen dronken werden, maar ook altijd heel zwaar begonnen te discussiëren. Er werd heel veel gefilosofeerd en gediscussieerd in dat café. Vooral tegen vijf-zes uur 's morgens, en dan ging het meestal nog steeds over hetzelfde onderwerp als in het begin van de avond. We zaten dus de hele nacht te lullen over een zwaar metafysisch probleem waar we meestal toch niet uitkwamen.
GUIDO: En waar je 's anderendaags toch niets meer van wist.
Van Landuyt: (lacht) Inderdaad, zodat we de dag of week erop weer van voorafaan over hetzelfde konden beginnen te filosoferen. Dat was een typisch kenmerk van dat café. Het zat daar vol dichters, schrijvers en acteurs. Nog steeds trouwens.
GUIDO: Ik hoor ze lullen tot hier!
(HDP)
Pallieter, Mechelseplein 17, Antwerpen