Londen : Millennium City blijft swingen!

Tony Blair en de zijnen besloten in de jaren '90 dat Londen dé millenniumstad bij uitstek moest worden. Het mythische jaar 2000 moest dankzij een handvol ambitieuze megaprojecten uitgroeien tot het jaar waarin tientallen miljoenen toeristen de stad zouden herontdekken. Inmiddels zijn we 2002, en Londen en Blair zitten met een kater van jewelste. Het millenniumjaar was een overschatte kloterij, 2001 was zo mogelijk nog rampzaliger, en hun woeste plannen, met de veelgeplaagde Millennium Dome op kop, lieten een gigantische financiële put achter. Onder het motto "not my problem" trokken wij Londenwaarts om met eigen ogen te aanschouwen hoe de stad eraan toe is na de millenniumkater.

Het antwoord is gelukkig positief: Londen is alive en kicking. Het is een bruisende, resoluut multiculturele wereldstad, die de rest van Europa qua flegmatieke hipness nog steeds ver achter zich laat. Wij doken vijf dagen onder in deze bruisende metropool. We walked the walk, we talked the talk.

De millenniumspeeltjes

De peperdure millenniumbrol staat er nu toch, dus er is geen reden om die niet te gaan bezoeken. Sinds nieuwjaar is de nu al legendarische Millennium Dome (metro North Greenwich) gesloten, maar dat is een zegen, geloof ons. Toch blijft het langs de buitenkant een reusachtig doch ragfijn toonvoorbeeld van moderne architectuur, dus een ommetje richting North Greenwich of een boottochtje naar de Millennium Pier blijft (voorlopig) een aanrader.

Een klassieker die een heavy opknapbeurt heeft gekregen, is het British Museum (metro Tottenham Court Road). Het binnenplein (de Great Court) is nu volledig overkoepeld, in het midden is een imposante leeszaal ondergebracht en je kan koffie drinken in de schaduw van een indrukwekkend Paaseiland-beeld. Door die overbruggingen is het een stuk makkelijker geworden om je weg te vinden in dit onmetelijk grote museum. Wie er al een tijdje niet meer is geweest, zal merken dat ook de mummies een nieuw bedje hebben gekregen en dat je met je vingers niet meer aan de Steen van Rosetta mag zitten. Goed nieuws: de toegang tot het British Museum is (voorlopig) nog steeds gratis.

Aan de overkant van de Thames, schuin tegenover de Houses of Parliament, draait het grootste reuzenrad ter wereld, de London Eye (metro Westminster). Een "flight" duurt 20 minuten en kost £8,50. Tickets kan je onmiddellijk ter plaatse kopen, maar voor zon- en feestdagen kun je best reserveren op 0870 5000 600. Dat Eye is echt wel een gat in de markt, want bij gebrek aan interessante hoogbouw en heuvels die naam waardig was het tot dusver niet makkelijk om een deftig panorama over Londen te krijgen. Goed, de galerijen van St. Paul's zijn leuk, maar de Eye is veel hoger en spectaculairder. Je zit (enfin, je kunt rondwandelen) in een soort vliegende bol van Jommeke, die meedraait met de hellingsgraad. Een beter zicht op Westminster is niet denkbaar.

Nog één keer millennium en we zijn erdoor: tussen St. Paul's en de Tate Gallery (en dus ook het Globe Theatre) ligt een schitterende nieuwe voetgangersbrug, na diverse uitputtende brainstormsessies de Millennium Bridge (metro Blackfriars) gedoopt. Het is een sierlijke krul van aluminium, alsof een gigantische sciencefiction-kameleon zijn glimmende tong heeft uitgerold over de Thames. Vooral 's avonds een aanrader, men noemt de brug niet voor niets de "blade of light". Toch bleef ook dit kleinood niet van pech gespaard: je kon er twee jaar lang niet op omdat niet voldaan was aan de veiligheidsvoorschriften...

De Docklands en Greenwich

Klaar voor een spectaculaire treinrit doorheen een van de meest fascinerende stukken urban development van Europa, om dan te eindigen pal op de nulmeridiaan van Greenwich, een lieflijk maritiem dorpje aan de rand van de stad? Het kan allemaal met een dagpas van de Underground. Rij eerst naar het metrostation Tower Hill en volg daar de pijlen naar het DLR-station Tower Gateway, waar je de trein richting Lewisham neemt. Probeer vooraan te zitten, want de DLR (Docklands Light Railway) rijdt zonder chauffeur! Je komt meteen bovengronds en ziet de City overgaan in de East End en vervolgens de Docklands, een ambitieuze, uitgestrekte implanting van kantoren en hippe, dure woningen in de vroegere haven. Eenmaal voorbij Canary Wharf (waar je eventueel kunt overstappen voor de Millennium Dome) wordt het ritje ronduit adembenemend, want je slingert op verhoogde rails over het Isle of Dogs tussen indrukwekkende moderne gebouwen, met af en toe een blik op de Dome. Juist: dit is het Londen van de 21ste eeuw. De cultuurschok is dan ook groot als de DLR aan de andere kant van de Thames opduikt in het gloednieuwe station Cutty Sark, vlak bij het historische Greenwich. Dit is werelderfgoed op zijn best: je kunt er de legendarische klipper de Cutty Sark bezoeken, het zeevaartmuseum en het Royal Observatory (waar de nulmeridiaan "begint"), of je kunt gaan rondneuzen op de buitengewoon hippe snuisterijenmarkt, waar de allernieuwste gadgets worden verkocht lang voor ze het vasteland bereiken. Terug ga je via het station Island Gardens nadat je eerst door de historische voetgangerstunnel onder de Thames bent gewandeld.

Jack the Ripper meets Notting Hill

Een onvergetelijke Londen-ervaring is een Jack the Ripper-wandeling doorheen de ongure Victoriaanse steegjes van Whitechapel. Als je maag opgewassen is tegen de gory details van de beruchtste lustmoorden aller tijden, moet je op stap gaan met Donald Rumbelow van London Walks, een ex-flik, misdaadhistoricus, schrijver en toeristengids die echt álles weet over Jack the Ripper en de East End. Hij brengt je naar de authentieke straten, pleinen en gebouwen waar de moorden plaatshadden en de verminkte lijken werden teruggevonden en vertelt het verhaal van de Autumn of Terror als geen ander. Voor zo'n wandeling hoef je niet te reserveren, zorg gewoon dat je op zondagavond om 19.30 uur aan de uitgang van het Tower Hill metrostation staat. Donald is die forse kerel met zijn bril. Hij draagt een blue badge (kwaliteitslabel voor gidsen) en heeft foldertjes van London Walks bij zich. Voor studenten kost het £3,50, goed voor 2 uur kippenvel. Je kan ook op andere avonden opdagen, maar dan is het mogelijk dat Donald niet op post is en je door een andere gids wordt rondgeleid.

Waar gaan we eindigen? In Notting Hill natuurlijk, sinds de gelijknamige film de allerhipste woonbuurt van Londen. Of waar dacht je dat Madonna en Guy Ritchie hun liefdesnestje hebben gebouwd? Als je op zaterdag door Portobello Road wandelt (metro Notting Hill Gate) ben je getuige van Londens kleurrijkste en meest trendy markt. De eethuisjes zijn ondraaglijk hip, de boetiekjes gruwelijk cool en de huishuur ronduit onbetaalbaar. En dan te zeggen dat dit in de jaren '60 nog een gore buurt was waar een Jack the Ripper-imitator rondwaarde die tippelaarsters oppikte en wurgde. Yep: Londen heeft steeds geswingd, swingt vandaag nog steeds en zal ongetwijfeld blijven swingen!

LONDEN PRAKTISCH

Hoe er geraken?

GOEDKOOP MAAR TRAAG: met Europabus van Brussel naar Calais, aldaar de ferry op en dan verder over de weg tot in het Victoria busstation in hartje Londen.

OMSLACHTIG MAAR LEUK: met de trein naar Oostende, daar de hoverspeed op naar Ramsgate, en dan per trein verder naar het Victoria treinstation.

DUUR MAAR SNEL: met het vliegtuig vanuit Zaventem naar een van de 4 Londense luchthavens, en dan met de metro naar het centrum.

COMFORTABEL EN SNEL: met de Eurostar vanuit Brussel-Zuid in 2 uur en 40 minuten rechtstreeks naar Waterloo Station, op loopafstand van de Big Ben.

Geld

Groot-Brittannië doet voorlopig niet mee aan de eurorace, dus je moet aan Britse ponden zien te geraken. Makkelijk: er zijn enorm veel geldautomaten in de stad (en in de stations), die allemaal Visa- of Mastercard accepteren. In elke min of meer toeristische straat vind je bovendien wisselkantoortjes die met de glimlach cash of traveller's cheques wisselen. De pond sterling staat momenteel helaas peperduur: maar liefst 1,55 euro.

Vervoer

Taxi's zijn voor ouwe wijven: echte cityhoppers doorkruisen Londen per Underground. Het systeem is poepsimpel: alle lijnen hebben verschillende kleuren en een eigennaam. Je neemt ze in de gewenste windrichting, en stapt indien nodig over op de kruispunten. Toch even opgelet: er is een zonesysteem, en een ticket voor 1 zone wordt ongeldig zodra je een zonegrens overschrijdt. Gelukkig liggen zowat alle bezienswaardigheden binnen zone 1 en 2, zodat je een goeie zaak kunt doen met een dagpas voor onbeperkt reizen (£3,90). Even vergelijken: één enkel ticket voor zone 1 kost een astronomische £1,50 (bijna 2,50 euro). Met zo'n dagticket mag je ook op de supercoole Docklands Light Railway (voor Greenwich, de Docklands en de Millennium Dome) en op de rode dubbeldekkers. Als je een weekend lang Londen wil doorkruisen, ben je gediend met een weekendpas: 2 dagen onbeperkt rondhossen voor £5,80. Vergeet niet dat je je kaartje ook nodig hebt om uit het metrostation te geraken.

(HDP)