Manderlay
Soms hadden we bij Lars von Triers
Manderlay spijt dat we
Dogville al hadden gezien, want het valt niet te ontkennen dat de gewenning ons het eerste uur parten heeft gespeeld.
Toch kunnen we je garanderen dat ook in
Manderlay het moment komt dat von Trier je genadeloos bij de keel grijpt. Hij is zo'n begenadigd cineast dat zijn duistere analyse van de onnoemelijke moeilijkheden die het doorbreken van vastgeroeste, jazelfs afstotelijk racistische gewoontes met zich meebrengt, je ondanks alle vormelijke schraalheid aan je stoel nagelt.
Dvd-extra's: The road to Manderlay, interviews Jack Stevenson en Rik Launspach, trailers
(JC)