The Black Dahlia
Het was lang geleden dat Brian De Palma nog eens een echt geslaagde, zwoele en sexy thriller had gedraaid, maar met
The Black Dahlia is-ie er glansrijk in geslaagd.
Hij had natuurlijk ook gedroomd basismateriaal: een roman van James Ellroy verfilmen staat - in de handen van een regisseur die het aankan - garant voor topkwaliteit, denk maar aan
L.A. Confidential.
The Black Dahlia, het complexe verhaal van de Hollywood-beerputten die opengaan nadat een starletje vermoord en verminkt wordt teruggevonden, is een schitterende hommage aan de
film noir. Het decadente sfeertje van Los Angeles in de jaren veertig wordt door De Palma op een knappe manier opgeroepen middels omfloerste beelden die de rauwe kantjes van
Tinseltown subtiel belichten. De lome jazzy soundtrack, de
crispy wisecracks in de voice-over... de regisseur schuwt geen truc uit het boekje, maar hij houdt de touwtjes stevig in handen. Het verhaal (dat is gebaseerd op een notoire en onopgeloste moordzaak uit 1947) is behoorlijk ingewikkeld, maar het zit steengoed in elkaar, en De Palma vertelt het meesterlijk. Als getormenteerde flik-met-gleufhoed heeft-ie Josh Hartnett gecast, wat geen voor de hand liggende keuze was, maar de
pretty boy uit
40 Days and 40Nights brengt het er prima vanaf. Dat Scarlett Johansson diva-allures op overschot heeft die in deze doorrookte glamourthriller perfect tot hun recht komen, zal je niet verwonderen, maar ook Hilary
'Million Dollar Baby' Swank laat volop de vamp in zich naar boven komen. Is
The Black Dahlia de beste De Palma sinds
The Untouchables? Hell yeah!
(HDP)