Cinerex: CX
Althans, dat is wat de recensent van dienst bij Oor van dit plaatje vond. Bij Cinerex waren ze er niet goed van, en terecht. De vier muzikanten hadden namelijk net felicitaties op zak van Garbage, een gezonde inspiratiebron, en zweefden op wolkjes. Maar zou jij een superact als Garbage geloven of de pen van een azijnpisserige recensent? Recensenten zijn toch maar kul tokkelende, bureaustoelzittende lafaards, niet?
Als je natuurlijk Cinerex kent sinds ze ergens in de mist van de Antwerpse scene hun ding deden met knippen, plakken, samplen, loopen en verre van als band konden bestempeld worden, dan kan je misschien ontgoocheld zijn. En dan ben je ook wel duidelijk in '97 blijven haken, want Cinerex heeft de voor hen volgende stap gezet. Cinerex is nu een band en wil zich ook zo profileren, maar ze blijven even ijverig als toen naar vernieuwing zoeken en vinden die, op hun subtiele, eigenwijze en fijne manier.
Dit plaatje is pop en toch weer niet, r&b en toch weer niet, laidback en toch weer niet. Hun klank haakt je vast met een leuke melodie, een catchy riedeltje, de stem van Alissa. Maar telkens als je het denkt vast te hebben, verdwijnen ze om de hoek een andere kant op in klank. En dat maakt dit debuut als band heel interessant. CX is een groeiplaat die de eerste keer niet echt aanslaat, je moet de klik hebben om nog eens op play te duwen en al gauw ontdek je kleine sneetjes die tinkelen, hoor je dat de zanglijnen niet in één ruk werden opgenomen, teksten verhakkeld zijn, geluiden niet zijn wat ze klinken. Het knippen en plakken zit er nog even hard in als altijd maar is tot poppy, catchy perfectie gesmeed. Zeker niet saai dus. Braaf ook al niet, want als je de eerste single 'Twist & starts' in videoclipversie ziet, voel je de energie en de kloten van de groep zonder dat ze daarom als gekken op hun gitaar staan te rammen of de instrumenten aan gruzels slaan. Ffwd gerust even aan het einde van de plaat voor de verborgen track, nog meer bewijs van toch wel haar op de tanden.
Cinerex maakt zijn overstap van de vorige naar deze eeuw op naadloze manier. Vier muzikanten die elkaar verstaan en elkaar gevonden hebben. Laat die van Oor maar een oorontsteking krijgen, dit is een fijne plaat. Fijn, fonkelend en fel.
(LAD)