Earl Zinger’s: Put your phazers on stun throw your health food skyward
Het is een trend en eigenlijk ook wel retevervelend soms, voor ons dan! Earl Zinger, who the fuck is Earl Zinger? Dat is het hem net, wij hebben er niet het minste idee van. Goed, in de loop van de volgende dagen zal er op internet nog wel gebouwd worden aan de roddelmallemolen rond de mythische figuur Zinger. Mochten ze hun mond voorbij praten, laat het ons weten.
Aan hints geen tekort op de cd-hoes of in het volgens ons behoorlijk fictieve interview op internet met de al even onbestaande professor Arnold Brackenbridge. Earl loopt volgens hem al rond sinds de jaren vijftig waar hij in de entourage van Kerouac en Ginsberg de beatgeneratie leven in stampte. Daarna toverde hij elke belangrijke trend de muziekwereld in via Bob Dylan, techno-pioneers van Detroit tot Ibiza langs Gill Scott Heron, Gilles Peterson, de Manchester-scene en Tribe Called Quest, de Keyser Soze van de song quoi!
Is het Gorillaz all over again? Alleen al door de cover van Song2 van Blur en de beats die hier en daar toch weer aan Dan the Automator doen denken? Misschien willen ze dit keer helemaal niet dat iemand ooit weet wie dit maakte. En anders? Anders is het voor mijn part het alter ego van Filip Dewinter (hoewel?!) of het hobbyclubje van Magda Aelvoet; lachen met tuiten! Lachen en genieten van de dampende portie nonsens, kneuterige orgeltjes, het sfeertje Ween-op zijn Engels, onbeschaamde kluts van nagenoeg elk stijltje; hoe vettiger hoe prettiger! 'Go round', een rustige wandeltrack op de melodie van 'my favourite things', je weet wel: uit The sound of music, kitscherig met een Engelse raspstem. Die cover van Blur die ingezet wordt met de geniale drumtik uit Grace Jones' 'I've seen that face before'. De drum&bass mc op helium in 'Ringa Dinga Zinga' en de dan wel-dan niet versie over Ibiza. Een song over een basslinejager, ook over de zwaarste bassline ooit gemaakt of de koortsige jacht naar onvindbare platen in 'Saturday morning rush' door Londen.
Een plaat met een heel dikke tongue-in-cheek en introspectie over muziek, lachen met muziek en er tegelijk toch alle respect voor hebben. Onder een laag van kitsch, geheimzinnigheid en meesterlijke beheersing van muziekkennis, -stijlen, -gimmicks, -tics en de algemene raspstem van Earl Zinger, wie hij ook is. Grappig, geestig, grondig, gevat, geslaagd.
(LAD)