Mr. Scruff: Trouser jazz

We hebben het even opgezocht voor jullie, en voor ons ook een beetje. A Scruff is een vuil, vies ventje. In dit geval eentje dat muziek maakt en met zijn naam meteen al de lolbroek is. Meneer het vies ventje aub, en vette, grappige knipogen waar maar kan. Met de koddige cirkelmannetjes die Andy Carthy tekent en waarmee hij een heel eigen wereldje uitbouwt, met de vaak absurde songtitels en al evengoed met zijn songs zelf. Dit keer is het jazz uit de broekzak, recht uit de Ninja Tune-schatkisten.

De songs van Scruff zijn zo goed als nooit slepend, altijd ligt er een nu eens duidelijke of dan weer subtiele laag van glimlachmuziek in weggestopt. Al zijn het maar de klanken van de instrumenten die zodanig anders klinken dan het hoort. Een gitaar die zich een orgeltje waant, dikke bolle klanken of tsjirpende trompetjes die onder water staan. Het klankenbord is kolderesk, bedrieglijk simpel en een reuzenweb van aaneenkleven, deuncollages en al even ragfijne, kronkelende lussen.

Die werkwijze verzekert niet elke keer een knoert van een song, want vaak gaat de rechtlijnigheid een beetje als de hik werken, het blijft terugkomen en na een tijdje heb je het wel gehad. Een klanklus die je van de eerste tot de laatste seconde hoort zonder echte inhoud werkt wel eens op de zenuwen, 'Sweetsmoke' is er zo eentje. Lijkt een soort strandhit die eigenlijk in de shit zit. Dat is wel zowat de enige scheur in de mooie broek van Trouser Jazz, Scruff weet in alle andere songs iedere gesamplede, zorgvuldig gekneedde noot netjes van armen en benen te voorzien om in je hoofd te gaan klauteren. De klassestem van Nico, die bij de dikkebuikbas in 'Come alive' haar fluweelchocoladen soulstem over de muziek kleedt, de filmzwoelte in de hals van zangeres Seaming To in 'Beyond' en de geinige rhymes van de Britse rapper Braintax in 'Vibrate' zijn heel songbepalend. Nog meer vocalisten zou het geheel nog meer ten goede zijn gekomen.

Al bij al een leuke plaat, echt leuk en grappig, de zeewandeling in 'Ahoy there' is grappen en grollen maar wel even minutieus uit tientallen samples tekst tot een verhaal gemaakt. En dat vat het wel goed samen; grappig maar tegelijk toch verdomd pienter in elkaar geknutseld met een superlijm van fijn luisteren met een lachje om de mond.

(LAD)