Biep en Zwiep 2: Toverdrab, sodavlees en flapkaas
Een reeks van de Stripuitgeverij die niet gebaseerd is op een of ander popgroepje, televisiefeuilleton of BV-biografie, het is zeldzamer dan een baardhaar op de kin van Johan Verstreken. Toch maar eventjes het tweede album van 'Biep en Zwiep' gelezen dus, al betreft het hier een strip uit de Jommekeskrant, ondanks de oprukkende regressie in onze bovenkamer nog niet meteen ons lijfblad.
Biep en Zwiep zijn twee heksen die mekaar niet kunnen luchten, maar toch onafscheidelijk zijn. Een soort vrouwelijke (nou ja) versie van Kwak en Boemel met een scheut Gargamel erin. Ze beleven uitermate dwaze kolderavonturen, laten we het daarbij houden. Tekenaar Luc Morjaeu (probeer dát maar eens vijf keer te typen zonder fout!) heeft het vak geleerd bij Jef Nys, en dat zie je. Aangezien wij de laatst overgebleven bewonderaars zijn van Vlaanderens unieke surrealistische stripheld Filiberke, kunnen we het voortzetten van de legendarische
legacy van Nys alleen maar toejuichen. Maar alsjeblieft toch niet met zulke idiote scenario's! In dit album staan twee verhalen: het eerste,
Toverdrab, is iets volstrekt onzinnigs met een soort
evil smurfs in een vermoeiende bijrol, en het vervolg
Sodavlees en Flapkaas lijkt door Morjaeu enkel verzonnen om de nieuwe Photoshop op zijn Mac eens grondig uit te testen. Vergooi hier jullie kostbare vakantietijd niet aan, kids!
(HDP)