De zwerver
"René Hausman is de belangrijkste verteller uit het Belgisch-Franse stripgilde", lezen we op de achterflap van zijn nieuwe album. Een straffe uitspraak, die op z'n minst een beetje overdreven is, maar je kan niet ontkennen dat
De zwerver inderdaad een uitstekend album is.
Als illustrator en chroniqueur van het diep-Ardense leven, dat koorddanst op de grens tussen naturalisme en sprookjesmystiek, kent Hausman zijn gelijke niet, of het zou Didier Comès moeten zijn. Maar hij is veel voluptueuzer, levendiger en opgewekter dan zijn strenge, zwart-witte, met bloedernstig magisch-realisme doordrongen collega. Bekijk Hausmans uit hun kadertjes springende tekeningen en ruik de aardkluiten, de varkensmest en de ongewassen plattelandsfiguren. Het lijkt wel Gerard Walschap, maar dan zéér Waals, en in geuren en kleuren. Voor
De zwerver liet de inmiddels 71-jarige Hausman zich inspireren door verhalen die hij zich herinnert van zijn eigen grootmoeder. Hij vertelt ze ook zo, in flarden, vol impressionistische indrukken, en dat overtuigt ten zeerste. Dit stripverhaal mag er op het eerste gezicht misschien oubollig uitzien, maar door die intuïtieve manier van vertellen wordt het juist heel modern, en wordt
De zwerver bijna een unicum.
(HDP)