Dexter London 1: Beroepsavonturier

Nostalgische sf-avonturen in een parallel universum

Uitgeverij Dargaud heeft flink wat geld gepompt in haar sciencefictionaanbod, en dat beleid begint zoete vruchten af te werpen. Na het inlijven van sf-klassebakken Marvano en Haldeman ('Een nieuw begin') en het spetterende debuut van Jewel, Frasier en Sofia ('Veerman tussen de sterren') volgt hier een nieuwe reeks van Léo, de Braziliaan die met de schitterende reeksen 'Aldebaran' en 'Betelgeuze' het genre nieuw leven inblies.

Nu wordt Léo een beetje gehandicapeerd door zijn eigen nogal beperkte tekentalent. Voor exotische landschappen en buitenaardse fauna is hij onovertroffen, maar laat hem een mens tekenen en de houterigheid splintert van het blad. Geen van deze onvolkomenheden ontsiert echter het eerste deel van 'Dexter London': Beroepsavonturier. Léo schreef hier voor het eerst een scenario voor een andere tekenaar, en dat is niet zomaar de eerste de beste. Sergio Garcia Sanchez - zeg maar Garcia - is in zijn geboorteland Spanje een gewild illustrator en animator, en af en toe sijpelt daar iets van door richting onze contreien. In de tweede helft van de jaren '90 verscheen (enkel in 't Frans) zijn 'Géographie martienne', en een van de grootste fans van die reeks was... Léo. Enfin, Brazil meets Spain, en het resultaat vonkt. 'Dexter London' is fantastisch. De tekeningen zijn hemels: toegankelijk en avant-garde tegelijk, en de sfeer van het verhaal - dat zich afspeelt in een soort nostalgisch parallel universum à la 'De Duistere Steden' - grijpt meteen naar je stripminnend hart. Er zijn van die reeksen waarvan je al na één album weet dat je er geen deel van zal willen missen. 'Dexter London', het verhaal van een klungelige 'beroepsavonturier' die in een wonderlijk luxevliegtuig naar een donker continent vol vreemde stammen, bizarre dieren en dreigende gevaren reist, is zo'n reeks.

(HDP)