Delavega: The Day After
Frontvrouw Lize Accoe, want ze was meer dan zangeres alleen, besloot haar eigen weg te zoeken en werkte dus niet mee aan de tweede plaat. Muzikaal is Delavega altijd meer JP De Brabander en kompanen geweest, maar een sterke stem is voor hun muziek wel onmisbaar.
Elke Bruyneel neemt de fakkel over en dat doet ze met flair, haar eigen stemkleur en zelfs met gemak. Een warme stem, iets rokeriger en jazzier misschien, maar soms ook te jong, zonder geleefd leven. Wij hebben de indruk dat het album geen coherent geheel vormt, omdat er uit te veel muzikale vijvertjes werd geplukt (filmmuziek, zacht funky, dromerig en Gainsbourgesque voice-over). Alsof Delavega nergens ronduit durft voor te kiezen, bevreesd zich een duidelijk karakter aan te meten. Er zijn vandaag te veel goeie Belgische bands die compromisloos durven vernieuwen, op de bek gaan en verbazen. Delavega kan dus nog moeilijk opvallen tussen de gretige verse wolven. The Day After klinkt te veel gisteren en te weinig morgen.
(LAD)