Triggerfinger: What grabs ya?
Niet dat we graag aan namedropping doen, maar bij dit stelletje gunslingers worden de namen je gewoon meteen in de muziek aangereikt. Dit keer véél meer nog dan op hun debuut, én nooit gratuit. Daar gaan we: ZZ Top, Qotsa, Infectious Grooves, CCR, Jon Spencer, Jack White.
Jullie snappen het stilaan wel. Grote verschil met het debuut is dat we dit keer meteen mee zijn, hulpeloos om adem snakkend opeens 160 aan het rijden zijn en pas een keer kunnen happen bij ‘Halfway Town'. De supersnedigheid, het brute, vuile rockgeweld, de strakke, meedogenloze blik in het niets en het pure vuur zit er deze keer echt helemaal raak in. Even live op schijfje alsof ze voor je op het podium staan. Bevestigen heet dat, energie pakken. Stijve tepels onder een topje, de cover vertaalt de hele plak. Gitaar op de knieval, uitknallen en afremmen in ‘All my floating', even wachten en dan gemeen volle bak. De titeltrack stormt vintage vettige rock-'n-roll en tikkeltje a-billy op je af.
What grabs ya?, wat doet het voor je? Rocken, kletsen, zwieren, schudden met je rockkop terwijl je grijnst als een freak. Een plaat die zijn gitaarnekken in je neusgaten ramt, drumstokken door je oren boort en je met hen het podium ophijst. Zweten, zwoegen, blinken, afzien, stromen, dampen, gaan, rechtdoor! Niets klinkt in België als complexloze seks zoals de stroomram die Triggerfinger is.
(LAD)