16 Horsepower - Secret South: De tactiek van de verschroeide aarde
God heeft David Eugene Edwards een geweten geschopt en iedereen mag het weten. De teksten van de voorman van 16 Horsepower staan steevast bol van de bijbelse beeldspraak. Hel en verdoemenis, de eeuwige strijd tussen goed en kwaad, de hele santenboetiek. Besef dat je een zondaar bent en op het einde der tijden wacht je de verlossing. Daar komt de boodschap op neer. Dominee David is in zijn jeugd duidelijk één keer te veel met een striemend sermoen om de oren geslagen.
Maar komt het met de lyrics van 16 Horsepower wellicht nooit goed, dan wordt hun muziek er met de jaren steeds beter op. Op Secret South klinkt hun kruisbestuiving van folk, country, blues en cajun zo intens dat wij ons spontaan in de woestijn wanen. De hitte is verzengend, een stel hyena's ligt op de loer om ons de darmen uit het lijf te komen rukken, en dan is er die stem van Edwards. De man zal het niet graag horen, maar als de vlammen van de hel niet voortdurend aan zijn voeten likken, weten we het ook niet meer. Of gorgelt hij elke morgen een cocktail van tequila en tabasco?
Opener 'Clogger' kon zo als soundtrack bij de Switelbrand van enkele jaren geleden. Een vuurbal die door de kamer roetsjt. Nog meer snijdend en jakkerend gitaarwerk in 'Cinder Alley' en 'Peer Mouth'. 16 Horsepower tonen zich echter ook meesters in melancholie. Luister naar de intrieste piano op 'Burning Bush' en je twijfelt niet meer aan de ultieme rouwstoetsymfonie. 'Silversaddle' is een geblutst broertje van een van de murder ballads van Nick Cave. Absolute uitschieter op Secret South is 'Splinters'. Een juweeltje van dramatische spanningsopbouw en een song waar je je zo een wulpse danseres met een slang rond haar nek bij inbeeldt.
16 Horsepower worden steeds perfecter in hun tactiek van de verschroeide aarde. Het kwartet weet waarom ze alleen maar oude gitaren, banjo's en bandoneons bespelen. Wat de tand des tijds doorstaan heeft, klinkt nog zo doorleefd. Zeg alvast je abonnement van de sauna op.
(WVR)