Image
04/03/2002

Hearts in Atlantis : Nostalgische Stephen King-verfilming

Stephen King-verfilmingen zijn er zodanig veel dat het onderhand statistisch verantwoord wordt om er een paar definitieve conclusies uit te trekken. Dat de beste boeken van King daarom nog niet de beste films opleveren bijvoorbeeld. Of dat een vergeten kortverhaaltje van de horrormeister toch nog de onverwachte aanleiding kan zijn tot een instant filmklassieker. Vul zelf maar de titels in kwestie in, wij zitten alweer een statie verder, namelijk bij Hearts in Atlantis, een film van de Afrikaans-Australische regisseur Scott Hicks.

Die ken je nog van het meeslepende pianistenportret Shine met Geoffry Rush. Hicks zet nu dus zijn tanden in een roman van Stephen King, en hij wist menseneter Anthony Hopkins (eerst geridderd door de queen, en nauwelijks een maand later Amerikaans staatsburger geworden, way to go, Tony!) te strikken voor de hoofdrol. Hopkins speelt Ted Brautigan, een mysterieuze vent op leeftijd die een kamer huurt in het huis waar ook het 11-jarige jongetje Bobby Garfield woont. Er ontwikkelt zich een hechte vriendschap tussen de jongen en de man, maar er is iets eigenaardigs aan de hand met Ted: hij beschikt over een vreemde gave en wordt gezocht door anonieme mannen met zwarte pakken en hoeden. Welke en waarom? Dat gaan we nu eens niet verklappen zie, maar de parallel met de heksenjacht van McCarthy ligt voor de hand.

Zeg van Stephen King wat je wil - dat hij een commerciële veelschrijver is, dat hij niets kan weggooien, dat hij zijn internetfans voor schut heeft gezet door halverwege een boek te stoppen omdat de surfers niet wilden betalen voor het vervolg - één ding kan die man als geen ander: verhalen vertellen. Dat voel je ook aan Hearts in Atlantis, een eenvoudige maar sfeervolle vertelling die zich in gang kabbelt in een ingeslapen straat in smallville America. Alleen komt de film nooit echt van de grond, en blijf je met een paar onopgeloste vragen en honger naar meer zitten. Wat niet wil zeggen dan Hearts in Atlantis ongenietbaar zou zijn: hier is de nostalgische, tedere King aan het woord, de fantastische verteller die het meer van sfeer dan van gore moet hebben. De acteurs krijgen volop de kans om zich uit te leven en de jeugd van Bobby wordt warm en liefdevol geëvoceerd. Maar de dreiging van de zwarte mannen op de achtergrond wordt zelden reëel, en dat is een gemiste kans. Blijft over: een roerend brokje Amerika uit de sixties zoals dat alleen door een buitenlander kan worden gepenseeld: nog Amerikaanser dan het al is. Wedden dat men ten huize Bush een collectieve traan wegpinkt?

(JC)


Comment

  • Slider
  • Slider

TopMovies

SOCIAL





 

Poll

Job in the picture

  • Slider

Vijf tips voor een vlotte start van het academiejaar

Het is weer bijna zover: het nieuwe academiejaar gaat van start. Wat moet je zeker weten vooraleer je [...]

14/09/2024

Studenten nemen de spelling van Gen Z onder de loep

Vier laatstejaarsstudenten Business & Languages van Arteveldehogeschool in Gent tonen in hun bachelorproef [...]

10/09/2024

Top-vijf evenementen voor studenten de komende weken

De start van het nieuwe academiejaar betekent ook een maand vol kick-offs en evenementen, gericht op [...]

08/09/2024

GUIDO NV is het nummer 1 Belgische niche-mediabedrijf naar de doelgroep jongeren (studenten in het bijzonder), scholieren en Young Starters

Bruiloftstraat 127, 9050 Gentbrugge
Tel.: +32 (0) 9 210 74 84